«Να είσαι ο εαυτός σου, αν… τον ξέρεις» Κρυσταλία Πατούλη

ΑΦΗΓΗΣΗ ΖΩΗΣ

«Να είσαι ο εαυτός σου, αν… τον ξέρεις» Κρυσταλία Πατούλη

category archives: ΦΑΚΕΛΟΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Terra Incognita

 

Αν η σεξουαλικότητα παραμείνει Terra Incognita, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως και η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά -μια έκφραση της σεξουαλικής ζωής- θα συνεχίζει σχεδόν να τρομάζει για λόγους που δεν είναι λογικά κατανοητοί. Η επιστήμη μέχρι σήμερα δεν έχει απαντήσεις πειστικές για την ομοφυλοφιλία, όπως αντίστοιχα δεν έχει και απαντήσεις για την ετεροφυλοφιλία!

Από την Κρυσταλία Πατούλη

Ο μεγάλος φυσικός Οπενχαιμερ  πατέρας της ατομικής βόμβας και μεγαλοφυής εγκέφαλος, μια «κινητή εγκυκλοπαίδεια» στην εποχή του, – όχι μόνο στην φυσική – έλεγε:

«Γνωρίζουμε περισσότερα για το φεγγάρι και τους γαλαξίες παρά για την κρεβατοκάμαρά μας!».

Έτσι, «Η σεξουαλικότητα του ανθρώπου είναι ίσως από τις πιο δύσκολες  και περίπλοκες έννοιες και η κατανόηση της ίσως ένα από τα πιο δύσκολα έργα του ανθρώπινου νου»αναφέρει ο Κων/νος Κωνσταντινίδης, χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος και Πρόεδρος της ΕΜΑΣ, συνεχίζοντας: «Μοιάζει απλή και φυσική η σεξουαλική πράξη επειδή είτε γίνεται στο ζωικό Βασίλειο  είτε από τον ίδιο τον άνθρωπο, έχει μια ανιδιοτέλεια και μια αίσθηση ομοιότητας με τα υπόλοιπα φυσικά ένστικτα. Όπως δηλαδή δεν αναρωτιόμαστε κάθε φορά γιατί πεινάμε, κοιμόμαστε, αναπνέουμε ή γιατί φοβόμαστε, έτσι δεν αναρωτιόμαστε όταν ερωτευόμαστε: Έχουμε την αίσθηση πως γνωρίζουμε την απάντηση αφού την βιώνουμε χωρίς νωρίτερα να την έχουμε εκλογικεύσει. Μοιάζει τόσο φυσική και επόμενη, όπως όταν διψάμε πίνουμε νερό χωρίς να αναρωτιόμαστε για τον χημικό τύπο Η2Ο που είναι η ουσία του. Και όμως, είναι η μόνη ίσως  ανάγκη του ανθρώπου που διαστρεβλώθηκε με ταμπού και προκαταλήψεις που παραμόρφωσαν την έκφραση της». Οι θρησκείες την απαγόρευαν, οι κοινωνικοί νόμοι την έβαλαν σε καλούπια και την οδήγησαν σε τέτοια μονοπάτια που ακόμα και σήμερα με την τεραστία πρόοδο της επιστήμης η ψύχραιμη προσέγγιση και μελέτη της μοιάζει ουτοπία.

Η ορολογία της σεξουαλικότητας

Homo: Το πρόθεμα «homo» (ομο) προέρχεται από την ελληνική λέξη «όμοιος» και ασφαλώς αναφέρεται σε κάθε σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.

Ομοφυλοφυλία και ετεροφυλοφιλία: Οι όροι«ομοφυλοφιλία» και «ετεροφυλοφιλία» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1868 από ένα γερμανό γιατρό. Στην αρχαία Ελλάδα η σχέση μεταξύ  ανδρών δεν είχε παρόμοιο ορισμό  και είναι γνωστός ο όρος  «παιδεραστία» όπου όμως  ο ερωμένος έφηβος είχε σαν δάσκαλο ένα μεγαλύτερο όπου δεν ήταν ξεκάθαρο αν η σχέση αυτή είχε και σεξουαλικό πάντα περιεχόμενο.

Gay: Σήμερα  έχουν επικρατήσει οι όροι gay για τους ομοφυλόφιλους που  αποδέχονται την ομοφυλοφιλία τους και δεν φοβούνται  να την εκφράσουν  και να αμφισβητήσουν τον στιγματισμό που τους συνοδεύει. Straight: Οι όροι straight  αφορούν τους ετεροφυλόφιλους

Bisexual: και ο όρος bisexual τους αμφιφυλόφιλους.

Lesbian: είναι για τις γυναίκες ομοφυλόφιλες, η πιο τρέχουσα ορολογία.

Nongay: Οι όροι  nongay  και εγωδυστονικος ομοφυλόφιλοςαφορά αυτούς που δεν αποδέχονται την επιλογή τους που είναι «κρυφοί» και που αναγνωρίζουν τη σύγκρουση που προκαλεί ο ερωτικός τους προσανατολισμός.

Ο όρος ομοφυλοφιλία συχνά περιγράφει την απροκάλυπτη συμπεριφορά, σεξουαλικό προσανατολισμό, και αίσθηση προσωπικής και κοινωνικής ταυτότητας. Αρκετοί προτιμούν να την ορίζουν χρησιμοποιώντας όρους όπως λεσβία και γκέι, ενώ χρησιμοποιούν πολύ λιγότερο τον όρο ομοφυλόφιλος, ο οποίος μπορεί και να υποδηλώνει παθολογία και αιτιολογία λόγω της ιατρικής προέλευσης του όρου. Ο Hawkins λέει πως «οι όροι γκέι και λεσβία αναφέρονται σε ένα συνδυασμό αντίληψης ατομικής και κοινωνικής ταυτότητας και συνήθως αντικατοπτρίζουν την αίσθηση του ανήκειν ενός ανθρώπου σε μια κοινωνική ομάδα που έχει παρόμοια «ταμπέλα» με το ίδιο το άτομο».

Η ομοφυλοφιλία ως διαγνωστικός όρος

Η ομοφυλοφιλία ως διαγνωστικός όρος προκαλεί παρανοήσεις γιατί στην κοινωνία  υπάρχουν  πολλές ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες όπως με τις ανδρικές παρέες ή τις παρέες των αγοριών  όπου δεν έχουν ξεκάθαρο σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά συναισθηματικές και κοινωνικές παραμέτρους.(π.χ. νοιώθω πιο βολικά με το φύλο μου στις αντροπαρεες στο γήπεδο στη διασκέδαση). Η ομοφυλοφιλία λοιπόν, είναι ξεκάθαρη  σεξουαλική προτίμηση για το ίδιο φύλο ανεξάρτητα από την ύπαρξη πρόθυμου ετεροφυλόφιλου σεξουαλικού συντρόφου και δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει. Είναι δηλαδή κάτι εσωτερικό που μοιάζει τόσο φυσικό όπως ο προσανατολισμός του ετεροφυλόφιλου.

Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά και δραστηριότητα είναι διαφορετικές και συμβαίνουν λόγω συνθηκών και αλληλεπιδράσεων π.χ. βρίσκομαι στη Μύκονο, ντύνομαι ίσως πιο θηλυκά και μιλάω με θηλυπρέπεια κάτι όμως που δεν συνεπάγεται ομοφυλοφιλία.

Η σύγχρονη μεθοδολογία έρευνας αμφισβητείται

Η σύγχρονη μεθοδολογία ερευνάς του Σεξουαλικού Προσανατολισμού μοιάζει να είναι σε σύγχυση γιατί προσπαθεί να μελετήσει κάτι βαθύτερο -όπως είναι το σεξ- με τρόπους κοινωνιολογικούς ή με δημογραφική μεθοδολογία όπως θα μελετούσαν τις συμπεριφορές των εθνών και των πολιτισμών ή των πολιτικών επιλογών.  Η επιπόλαια αυτή επιστημονική μεθοδολογία αμφισβητείται έντονα και δεν  υπάρχει ομοφωνία η μία ενιαία μεθοδολογία, για το «τι» ρωτάμε «ποιους» πληθυσμούς και ποια «εργαλεία ανάλυσης» χρησιμοποιούμε . Για παράδειγμα σε μια κοινωνία ομοφοβική και προκατειλημμένη το ερωτηματολόγιο που διανέμεται σε πληθυσμούς μπορεί να ξυπνήσει συντηρητικά αντανακλαστικά και να υπάρξουν τελικά λάθος πληροφορίες για το δείγμα που εξετάζεται. Αν για παράδειγμα θέσουμε σήμερα το ερώτημα: «Είναι αποδεκτή η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά;» ενδέχεται να πάρουμε θετική απάντηση ακόμα και από εκείνους που στον δρόμο γελοιοποιούν τους ομοφυλόφιλους προσφωνίζοντας τους «αδελφές». Αυτό είναι πιθανό να συμβεί επειδή συγχρόνως… θεωρούν ότι μάλλον είναι «πολιτικά ορθό» να αναγνωρίζονται ως αποδεκτοί οι ομοφυλόφιλοι.

Τι είναι η ομοφυλοφιλία;

Ο ορισμός του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας εξηγεί «Ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός δείχνει ότι ένα άτομο ωθείται ψυχολογικά πιο πολύ να αναπτύξει μια σωματική και συναισθηματική σχέση με ένα άτομο του ίδιου φύλου παρά με ένα άτομο του αντίθετου φύλου. Η ψυχολογική έλξη συνήθως ,αλλά όχι αναγκαστικά περιλαμβάνει και σωματική έκφραση». Κατά τον ψυχίατρο και ερευνητή DavidHawkins «Η παρουσία της ομοφυλοφιλίας δεν φαίνεται να είναι θέμα επιλογής. Η έκφραση της αποτελεί θέμα επιλογής.».

Οι κλίμακες κατάταξης της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς

Μέχρι σήμερα η επιστημονική κοινότητα δεν έχει εντοπίσει ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ομοφυλοφιλίας και ετεροφυλοφυλίας. Ακριβέστερα, μάλλον πρόκειται για διάσταση (Kinsey & συν. 1948˙ 1953), όπου στο κάθε της άκρο καταγράφονται αποκλειστικές ερωτικές συμπεριφορές, ετερο- και ομοφυλόφιλες, αντίστοιχα, και ενδιάμεσα καταγράφεται μια ποικιλία συνδυασμών. Για την ομοφυλοφιλία έχουν προταθεί κατά καιρούς διάφορες κλίμακες  που καταγράφουν την συμπεριφορά, την συναισθηματική κατάσταση, τις φαντασιώσεις, την σεξουαλική πράξη, την ψυχολογική κατάσταση την ερωτική και την σωματική έλξη κλπ. Ο Kinsey  ο πλέον γνωστός μελετητής της ανθρώπινης σεξουαλικότητας  και εμπνευστής της διχοτόμου κλίμακας  είχε τονίσει ότι «στη φύση  σπάνια θα δούμε ξεκάθαρες κατηγορίες», «ο κόσμος δεν είναι άσπρο μαύρο και δεν μπορούμε να χωρίζουμε σε πρόβατα και ερίφια τους ανθρώπους», «είναι λάθος να ξεχωρίσουμε την σεξουαλική συμπεριφορά σε ομοφυλο –ετεροφυλοφιλική».

Παρόλα αυτά το ανθρώπινο μυαλό μοιάζει να έχει ανάγκη αυτή την διχοτομία και έτσι κατατάσσει τους ανθρώπους σε φυσιολογικούς ή σε ανώμαλους, σε κοινωνικά αποδεκτούς η μη, όπως συγχρόνως, έχει ανάγκη να θεωρεί «καλούς» και «κακούς» κάποιους κοινωνικούς τρόπους. Ο κοινωνικός άνθρωπος διχοτομεί το καλό και το κακό αλλά την ίδια ώρα που κρίνει τον απέναντι ως αγενή  ενώ μπορεί την ίδια στιγμή να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο!

«Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε το συνεχές της σεξουαλικότητας σαν ένα ποτάμι που σε καμία διαδρομή του δεν μπορεί να είναι το ίδιο λόγω της αλλαγής του εδάφους που κυκλοφορεί το νερό τόσο πιο εύκολα θα κατανοήσουμε την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά σαν μια φυσική κατάσταση  που είναι στην ουσία της ίδια (νερό) με άλλη εικόνα ανάλογα από την θέση που βλέπεις το ποτάμι»εξηγεί ο Κων/νος Κωνσταντινίδης.

Η κλίμακα του Κίνσευ

(από το 1 έως το 7) προτείνει για την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά τα εξής, όπου:

1 =  άντρας αποκλειστικά  μόνο με γυναίκες

2 = άντρας κυρίως με γυναίκες

3 = άντρας  περισσότερο με γυναίκες

4 = εξίσου με γυναίκες και άντρες

5 = περισσοτερο με άντρες

6 = κυρίως με άντρες

7 = μόνο με άντρες

Παρά την άποψη του για το συνεχές της σεξουαλικότητας, ο Κινσευ για λόγους κατάταξης χρησιμοποιεί το διπολικό μοντέλοπου αναγκάζει τους ανθρώπους να συμπιεστούν στην συγκεκριμένη κλίμακα. Το μοντέλο αυτό έχει  αμφισβητηθεί έντονα από άλλους ερευνητές γιατί  λαμβάνει υπόψη δυο παραμέτρους την φανερή σεξουαλική εμπειρία και την ψυχοσεξουαλική αντίδραση. Σε πολλές περιπτώσεις οι δυο αυτές κατηγόριες μπορεί να πηγαίνουν παράλληλα σε αρκετές όμως όχι.

Η ερευνά του Storms για τις φαντασιώσεις των ανθρώπων έδειξε ότι ετερο αλλά και ομοφυλόφιλοι  μπορεί να έχουν εξίσου ίδιες φαντασιώσεις κάτι όμως που δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.Έτσι σήμερα, επικρατούν 4 κλίμακες κατάταξης  που καμία δεν ικανοποιεί τους ερευνητές γιατί αναγκάζει τους ανθρώπους να ενταχθούν σε μια ξεκάθαρη κατηγορία συμπεριφοράς που είναι αμφίβολο όπως έλεγε και ο ίδιος ο Κινσευ «αν η φύση είχε ξεκάθαρες κατηγορίες ο νόμος της εξέλιξης θα σταματούσε στις σαύρες και στα πρωτόζωα».

Μελέτες και έρευνες σε αριθμούς

• Μελέτες στην Ευρώπη και στην Αμερική δείχνουν  ότι 3,5-4% του ανδρικού πληθυσμού και 2,5-3% του γυναικείου έχουν αποκλειστικά  ομοφυλοφιλικό ερωτικό προσανατολισμό.
• Στις ΗΠΑ εμφανίσθηκαν μελέτες  που ανέφεραν ποσοστά 10% και τελευταία στον Καναδά  επίσης ποσοστά 10% .
• Οι ερευνητές στην πλειοψηφία τους όμως συγκλίνουν ότι τα ποσοστά ομοφυλίας δεν πρέπει να ξεπερνούν το 4%.
• Από  άλλες έρευνες  φαίνεται ότι 20% των αντρών και 33% των γυναικών  ομοφυλόφιλων παντρεύονται.
• Ακόμα  ότι 70% των ομοφυλόφιλων αντρών εμπλέκονται  σε σεξουαλικές σχέσεις με έγγαμους άντρες   ενώ το 45 % των λεσβιών αναφέρει σεξουαλικές σχέσεις με άντρες.
• Το 25% των ομοφυλοφιλων αντρων έχει μακροχρόνιες σχέσεις  ενώ η πλειοψηφία τους ευκαιριακές σεξουαλικές  επαφές.

Διαπολιτισμικότητα και Αρχαία Ελλάδα

Σε μελέτες 76 μη δυτικών κοινωνιών βρέθηκε ότι στο 36% του πληθυσμού η ομοφυλοφιλία αποδοκιμάζεται αλλά δεν απουσιάζει. Το 64% αυτών των κοινωνιών θεωρούσε τις ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες φυσιολογικές  και κοινωνικά αποδεκτές αλλά για ορισμένα μέλη της κοινωνίας. Είναι αναγκαίο να ξεκακαθαριστεί πως υπάρχει διαχρονικά μια σύγχυση  ανάμεσα στον όρο ομοφυλόφιλη σεξουαλική πρακτική και ομοφυλοφιλία. Κυρίως επειδή η η πρώτη έννοια δεν ταυτίζεται με την δεύτερη. Μπορεί μια πρακτική να είναι περιστασιακή (φύλακες ,σχολεία κλπ) και δεν οδηγεί στην ομοφυλοφιλία με την κλασσική έννοια. Για παράδειγμα, στην αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλική -παιδεραστική στην ουσία- συμπεριφορά δεν καταδικαζόταν γιατί είχε ένα διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα  με πνευματική υπόσταση -δάσκαλος-μαθητής-, ήταν όμως ξεκάθαρο πως ο μαθητής- ερωμένος στην ενηλικίωση του έπρεπε να σταματήσει αυτήν την σχέση (που δεν αποδεικνύεται μέχρι σήμερα πώς υπήρχε σωματική σεξουαλική επαφή) διαφορετικά ήταν σκάνδαλο.

 

Κατά την Batinder ο ομοφυλοφιλικός ερωτάς αναπτύχθηκε σε κοινωνίες που ο ανδρισμός θεωρείτο ως απόλυτη ηθική άξια . Στους αρχαίους λαούς ήταν παραδεκτό πως οι άνδρες που ερωτεύονταν άλλους άνδρες ήταν πιο  αρρενωποί από τους άλλους που ερωτεύονταν γυναίκες. Το λογικό επιχείρημα πίσω από αυτή την άποψη πως οι άνδρες που αγαπούσαν άνδρες θα προσπαθούσαν να τους μοιάσουν και να γίνουν περισσότερο άνδρες ενώ αυτοί που αγαπούσαν γυναίκες θα γινόντουσαν περισσότερο… γυναικωτοί.

Γενικά συμπεράσματα τελευταίων ερευνών:

1. Ομοφυλόφιλα άτομα εμφανίζονται σε όλες τις κοινωνίες.

2. Tο ποσοστό φαίνεται να είναι ίδιο σε όλες τις κοινωνίες και παραμένει σταθερό στην διάρκεια των χρόνων.

3. Oι κοινωνικοί κανόνες ούτε διευκολύνουν ούτε εμποδίζουν τις ομοφυλοφιλικές τάσεις.

4. Oι ομοφυλοφιλικές κουλτούρες εμφανίζονται σε όλες τις κοινωνίες με αρκετό πληθυσμό.

5. Oι ομοφυλόφιλοι από διαφορετικές κοινωνίες έχουν πολλές ομοιότητες  σε ότι αφορά την συμπεριφορά και τα ενδιαφέροντα τους.

6. Όλες οι κοινωνίες παράγουν ένα παρόμοιο συνεχές μεταξύ πολύ αρρενωπών και πολύ θηλυπρεπών ομοφυλόφιλων.

Είναι η ομοφυλοφιλία κληρονομική;

Αν η ομοφυλοφιλία ήταν κληρονομική θα έπρεπε λογικά το ποσοστό των ομοφυλόφιλων να έχει εξαφανιστεί αφού αποδεδειγμένα παντρεύονται λιγότερο και κάνουν λιγότερα παιδία όσοι τουλάχιστον είναι αμφιφυλόφιλοι. Και αυτό έχει αποδειχτεί από κοινωνικές μελέτες.

Άρα με την γενετική θεωρία δεν μπορεί να εξηγηθεί γιατί κάποιοι άνθρωποι έλκονται λιγότερο από το άλλο φύλο και προτιμούν το ίδιο φύλο. Η κληρονομικότητα στην ομοφυλοφιλία έγινε δημοφιλής σαν ερμηνεία το  1950 που έγινε η πρώτη μελέτη σε διδύμους και με τις τελευταίες νέες προσπάθειες να αποδειχτεί ότι σε αδέλφια μονοζυγωτικα η ομοφυλοφιλία είναι αυξημένη, δεν τεκμηριώθηκε καμία σοβαρή απόδειξη αντίθετα φάνηκε ότι οι μελέτες αυτές ήταν προκατειλημμένες και κακά σχεδιασμένες όπως παραδέχτηκαν στο τέλος και οι  ίδιοι οι ερευνητές: Από μελέτες για παράδειγμα του Kallman που βρήκε ότι σε 37 ζευγάρια ομοζυγωτικων διδύμων υπήρχε συμφωνία στην ομοφυλοφιλία 100%. Αυτή η ερευνά όμως, όχι μόνο μφισβητήθηκε έντονα αλλά και ο ίδιος παραδέχτηκε μεθοδολογικό σφάλμα. Παρόμοιες εργασίες με δίδυμους  έγιναν αρκετές αλλά επίσης αμφισβητήθηκαν. Ο νευροανατόμος Le Vay  μελέτησε  τους υποθαλαμικούς πυρήνες ΙΝΑΗ  1,2,3,4 σε άτομα που πέθαναν από AIDS  και βρήκε διπλάσιο σε μέγεθος τον πυρήνα των ομοφυλόφιλων σε σχέση με  των ετεροφυλόφιλων και με υφή που έμοιαζε σε θηλυκούς εγκεφάλους. Η ερευνά αμφισβητήθηκε γιατί δεν έλαβε υπόψη την υποκείμενη νόσο που μπορεί να παραμόρφωσε τις δομές αυτές, όπως και στην απουσία μελέτης σε φυσιολογικά άτομα.

Άλλες μελέτες προσπάθησαν να συνδέσουν την συχνότητα εμφάνισης  ομοφυλοφιλίας ανάμεσα σε συγγενείς (αδελφια,ομοζυγωτες ετεροζυγωτες,θειους,κλπ) που κατέληγαν σε διαφορετικά συμπεράσματα για την συχνότητα εμφάνισης  που έμοιαζε να είναι μεγαλύτερη σε ομοζυγωτες αδελφούς συγκριτικά με τους ετεροζυγωτες. Οι έρευνες αυτές φαίνεται όμως παρά το ενδιαφέρον τους να αμφισβητούνται επίσης για την μεθοδολογία τους.

Οι μελέτες σε ποντικούς δείχνουν πως τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα απ ότι φανταζόμασταν σε σχέση με την διαμόρφωση των φυλών. Η πλέον εντυπωσιακή παρατήρηση που έγινε τελευταία είναι πως  η παρουσία οιστρογόνων στον αρσενικό εγκέφαλο παράγει αρσενικά ποντίκια και η απουσία  οιστρογόνων θηλυκά. Η παρατήρηση αυτή καταστρέφει την βεβαιότητα πως τα ανδρογόνα ήταν απαραίτητα για τους αρσενικούς και τα οιστρογόνα για τους θηλυκούς εγκέφαλους. Η πρώτη γενετική θεωρία πάντως, γεννήθηκε από την μυθολογία: Ο μύθος του «ανδρόγυνου» που είχε 4 χέρια και4 πόδια γι’ αυτό και ήταν πολύ δυνατό ον, μέχρι που ο Δίας φοβήθηκε για την εξουσία του και το χώρισε  σε άνδρα και γυναίκα για να το αποδυναμώσει. Από τότε, εξηγείται η ανάγκη των δυο να συνενωθούν σε «ένα» μέσα από τον ερωτά. «Αγάπη μου έλα να γίνουμε ένα εγώ» όπως είπε ο W.Allen

 

Οφείλεται στα γονίδια;

Η συχνότητα της ομοφυλοφιλίας είναι αρκετά συχνή καιαποτελεί επιστημονικό γρίφο πως μπορούν να επιβιώνουν αναπαράγοντας σταθερό πληθυσμό ενώ λογικά θα έπρεπε να μειώνεται μέχρι εξαφάνισης το ποσοστό αυτό αν υποθέσουμε πως οι  ομοφυλόφιλοι παντρεμένοι έχουν περίπου το 1/10 των παιδιών που γεννιόνται από ετεροφυλόφιλους άνδρες. Άρα  το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας αν υπήρχε λογικά θα έπρεπε να εξαφανιστεί με δεδομένη την αναπαραγωγική  συχνότητα των ομοφυλόφιλων. Οι ερευνητές σήμερα επεξεργάζονται την γενετική υπόθεση των πολλαπλών γονίδιων που διαμορφώνουν την σεξουαλικότητα (διαφορετικά για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, διαφορετικά για  την προσωπικότητα, διαφορετικά για την θηλυκοποίηση του εγκεφάλου και διαφορετικά για τα παιχνίδια στη παιδική ηλικία και την επιλογή ρόλων).

Υποθέτουν πως αυτά τα γονίδια μπορούν να επηρεάζουν τα  ορμονικά επίπεδα σε διάφορες φάσεις της εμβρυϊκής ζωής μεταβάλλοντας τα επίπεδα των υποδοχέων των ορμονών και αλλάζοντας έτσι τον φαινότυπο στην παιδική και εφηβική ηλικία.Η καταληκτική υπόθεση της γενικής θεωρίας είναι πως αν σε ένα περιβάλλον θηλυκών ορμονών αναπτύσσεται περισσότερο θηλυκή συμπεριφορά και σε ένα περιβάλλον ανδρικών ορμονών περισσότερο αρσενικός φαινότυπος. Στα ποντίκια πάντως η παρουσία θηλυκών ορμονών παράγει αρσενικό εγκέφαλο ενώ η απουσία τους θηλυκό.

Συμπερασματικά οι γενετικές θεωρίες είναι ενδιαφέρουσεςαλλά δεν στοιχειοθετούν μέχρι σήμερα ύπαρξη γονιδιακης συμμετοχής στην ομοφυλοφιλία. Οι θεωρίες της γενετικής επίδρασης στηρίζονται  στις παρατηρήσεις πως η θηλυκή συμπεριφορά  όπως και αρσενική φαίνονται από την παιδική ηλικία (παιχνιδια,κινησεις κλπ.) άρα το θηλυκό γεννιέται δεν γίνεται. Όπως επίσης ότι η ικανότητα προσανατολισμού στον χώρο  είναι διαφορετική σε άνδρες και γυναίκες. Η πιο θηλυκή συμπεριφορά μοιάζει να είναι κυρίαρχη σε ομοφυλόφιλους (φωνή, κίνηση, σκέψη) παρά το ότι στην παιδική ηλικία μεγαλώνουν και εκπαιδεύονται σαν αγόρια  τουλάχιστον στην μεγάλη τους πλειοψηφία.

Η παρατήρηση ακόμα πως τα ομοφυλόφιλα αγόρια ωριμάζουν πιο νωρίς όπως και τα κορίτσια μοιάζει να ενισχύει την θεωρητική υπόθεση πως ο εγκέφαλος είναι πιο θηλυκοποιημενος στους ομοφυλόφιλους.

Ο LeVay  που αναφέραμε ήδη βρήκε πως  ο πρόσθιος πυρήνας του υποθάλαμου στους ΟΜΟ  ήταν στο μέγεθος ίδιος όπως των γυναικών. Άλλοι ερευνητές βρήκαν πως ο υπερχιασματικος πυρήνας ήταν διπλάσιος στους ΟΜΟ παρά στους ΕΤΕΡΟ.

Άλλοι παρατήρησαν πως ο πρόσθιος σύνδεσμος του υποθάλαμου στους ΟΜΟ έμοιαζε με γυναικείο αντίστοιχα με δεδομένη όμως την γνώση πως η περιοχή αυτή δεν συμμετέχει στην σεξουαλική συμπεριφορά, δεν μπορεί άρα να βγει συμπέρασμα για την συγκεκριμένη διαφορά.

Σε  ηλεκτροεγκεφαλικες καταγραφές  μοιάζει να υπάρχουνδιαφορές στα κύματα ηρεμίας  ανάμεσα σε ΟΜΟ και ΕΤΕΡΟ και πως τα κύματα αυτά έμοιαζαν με των ετεροφυλόφιλων γυναικών.

Σε μελέτες Μαγνητικής τομογραφίας κάποιοι ερευνητές είδαν διαφορές στο δεξιό ημισφαίριο και στις πρόσθιες έλικες  στους ΕΤΕΡΟ ενώ στους ΟΜΟ και στις Γυναίκες δεν υπήρχαν διαφορές δραστηριότητας ανάμεσα στο δεξιό και αριστερό ημισφαίριο.

Συμπεράσματα για τη γονιδιακή θεώρηση

• Οι περισσότεροι νευροφυσιολόγοι συμφωνούν πως πρέπει να υπάρχει μια προδιάθεση γενετικά  καθορισμένη  που μπορεί να ενεργοποιείται από  ένα αριθμό γονιδίων με πολλές εκφράσεις (pleiotropic genes) που ενεργοποιούνται σε διαφορετικές φάσεις της αναπτυξιακής διαδικασίας  μετακινώντας την ανάπτυξη του άρρενος εγκεφάλου προς την θηλυκότητα.
• Η θεωρία των πολύμορφων γονιδίων έχει μια λογική βάση  για την ερμηνεία της ποικιλίας συμπεριφορών  ακόμα και στους ΕΤΕΡΟ  που ξεκινά από την απόλυτη macho  εικόνα του ανδρισμού μέχρι τους πιο θηλυκούς άνδρες που χωρίς να είναι ΟΜΟ, είναι πιο τρυφεροί και θηλυκοί στην σκέψη ή πιο προστατευτικοί με τα παιδιά, και μάλιστα τις περισσότερες φορές αυτοί είναι και οι άνδρες που επιλέγονται από τις γυναίκες για να κάνουν οικογένεια μαζί τους. Η θεωρία αυτή μοιάζει να υποστηρίζεται από την αρχική θέση πως την σεξουαλικότητα πρέπει να την δούμε κάτω απ το πρίσμα του συνεχούς  και του ρευστού όπου στα άκρα υπάρχει το έντονο άρρεν με το έντονο θήλυ και στις ενδιάμεσες βαθμίδες  η γκρίζα ζωή με τις παραλλαγές αρρενωπότητας και θηλυκότητας σε μια πολύ πιο μεγάλη ποικιλία από ότι μπορούμε να περιγράψουμε σήμερα.
• Η εξελικτική βιολογία σήμερα καταλήγει πως αν υπήρχε ένα μόνο γονίδιο για την ομοφυλοφιλία δεν θα επιβίωνε με βάση τους νόμους της εξέλιξης. Αντίθετα μια πλειάδα γονίδιων που ελέγχουν τις διάφορες εκφράσεις της αρρενωπότητας και θηλυκότητας θα επιβίωνε γιατί η αλληλεπίδραση τους δεν θα εξαρτιόταν μόνο από ένα και μόνο γονίδιο  που όπως ξέρουμε στην φύση  με την ποικιλότητα της θα το κατέστρεφε  από τις μεταλλάξεις που γίνονται συνεχώς  με στόχο την βελτίωση της ζωής όπως αποδείχτηκε και στις θεωρίες του Δαρβίνου.
• Η σύγχρονη μοριακή βιολογία  μελετώντας τα γονίδια των ασθενειών και του καρκίνου καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα: Δεν υπάρχει μόνο ένα γονίδιο αιτιοπαθογενετικά αλλά μια πλειάδα γονιδίων για όλα  τα φαινόμενα της ζωής που κάποια ενεργοποιούνται κάτω από κάποιες συνθήκες του περιβάλλοντος και των συνηθειών του ανθρώπου .

Προγραμματίζονται οι άνθρωποι για να κάνουν σεξ;

Την εποχή της γενετικής χαρτογράφησης ένα είναι σίγουρο: Πως η επιστήμη δεν μπορεί να απαντήσει ακόμη, γιατί οι άνθρωποι έχουν προγραμματιστεί -και από ποιο γονίδιο- για να κάνουν σεξ.

Είναι επίσης σίγουρο ο νόμος της  εξέλιξης δεν θα επέλεγε την σεξουαλική πράξη για αναπαραγωγή του είδους που είναι η λιγότερο ασφαλής  οδός για την επιβίωση. Στην φύσηυπάρχουν σεξουαλικοί τρόποι  αναπαραγωγής που είναι πολύ πιο ασφαλείς  και δίκαιοι.

Η φύση επιλέγει;

Αν η ζωή έχει επιλέξει την έκφραση των γονιδίων για κάποιους πληθυσμούς να αναπαράγονται σταθερά όπως και στους ΟΜΟ, σημαίνει πως υγιώς επιλέγει γιατί διαφορετικά θα έβρισκε μηχανισμούς αυτοκαταστροφής αν θεωρούσε πως  η συγκεκριμένη  έκφραση  ήταν καταστρεπτική για την ζωή και την κοινωνία.

Η φύση γνωρίζει, απλά εμείς δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε και μεταφράζουμε τους φόβους και τις προκαταλήψεις σε  δόγματα και επιστημονικοφανείς θεωρίες. Το πραγματικό πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας είναι ίσως ο φόβος των ανδρών για την θηλυκότητα που μοιάζει πιο πολύπλοκη από την ανδρική επιθυμία.

Ορμόνες και ομοφυλοφιλία

Οι ορμόνες  ήταν μια εύκολη  ερμηνεία για την ομοφυλοφιλία  και πρόσθεσαν γοητεία στην επιστημονική έρευνα. Γι’ αυτό και για πολλά χρόνια ξοδεύτηκε ερευνητικός χρόνος για την προσπάθεια απόδειξης πως στους ομοφυλόφιλους οι θηλυκές ορμόνες θα ήταν περισσότερες.

Τα τελευταία χρόνια παγιώθηκε  η άποψη πως δεν υπάρχει καμία διάφορα στις ορμόνες  μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ανδρών. Ούτε τα πειράματα στα ζώα με έκθεση ορμονών επιβεβαίωσαν την πίστη πως μπορούν τα ζώα να αλλάξουν προσανατολισμό. Συγχρόνως και στην κλινική εμπειρία των γιατρών η έκθεση σε ορμόνες για θεραπευτικούς λόγους (στον καρκίνο ή σε χειρουργικές επεμβάσεις όπου αφαιρούνται οι όρχεις, ή σε νεοπλάσματα που επηρεάζουν τις  ανδρικές ορμόνες) δεν κατάφεραν να αλλάξουν τον ερωτικό προσανατολισμό των ετεροφυλόφιλων ανδρών.

Τελευταία, όπου οι ερευνητές εστιάζουν  στις εμβρυϊκές ορμόνες  φαίνεται πως σε ποντίκια που θα εκτεθούν στην εμβρυϊκή ηλικία σε ανδρογόνα και οιστρογόνα αντίστοιχα μπορούν να παρατηρηθούν αντίθετες συμπεριφορές από το πραγματικό τους φύλο. Αρρενοποίηση των θηλυκών και θηλυκοποίηση των  αρσενικών ποντικών έχει παρατηρηθεί  σε πειράματα αυτού του τύπου. Έτσι  ορισμένοι ερευνητές υποθέτουν πως πιθανή έκθεση στην εμβρυϊκή περίοδο μεταξύ της 4ης και 8ης εβδομάδας σε υψηλά επίπεδα ανδρικών ορμονών δημιουργεί την ανδρική ετεροφυλία και την γυναικεία ομοφυλοφιλία. Αντίθετα η έκθεση σε χαμηλά επίπεδα ανδρογόνων την ίδια περίοδο μπορεί να είναι υπεύθυνη για την ανδρική ομοφυλοφιλία και την γυναικεία ετεροφυλοφιλία.

Είναι σίγουρο πως οι εμβρυϊκές ορμόνες προετοιμάζουν τους υποδοχείς του εγκεφάλου για να δεχτούν τα ερεθίσματα των ορμονών και των  ερωτικών σημείων στην εφηβική ηλικία. Η θεωρία όμως των εμβρυϊκών ορμονώνμοιάζει να έχει αρκετά κενά γιατί σε άτομα με διάφορα ενδοκρινολογικά σύνδρομα που εκδηλώνονται στην ενδομήτρια ζωή δεν κατάφεραν να αποδείξουν αυξημένα ποσοστά ομοφυλοφιλίας .

Η σύγκρουση της ψυχολογίας με την βιολογία

Υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία μια περίπτωση που περιγράφεται συχνά όπου ένα αγόρι σε βρεφική ηλικία, χάνει το πέος του σε περιτομή και οι γονείς του το μεγαλώνουν σαν κορίτσι χορηγώντας οιστρογόνα ώστε στην εφηβεία είχε κανονικό φαινότυπο και ψυχολογία κοριτσιού. Στα 23 του χρόνια όμως αποφάσισε ότι ήθελε να είναι άνδρας. Έτσι, έκανε μαστεκτομές, πήρε ανδρικές ορμόνες και σήμερα είναι παντρεμένος με παιδιά. Η περίπτωση αυτή φαίνεται να διαψεεύδονται οι περιβαλλοντικές αλλά και τις βιολογικές θεωρίες .

Δεν είναι ψυχοπαθολογία

Μέχρι το  1952 θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία διαταραχή της προσωπικότητας  και σεξουαλική παρέκκλιση. Ειδικά στη χώρα μας, η ομοφυλοφιλία έπαψε να αποτελεί ποινικό αδίκημα μόλις το 1950. Το 1968 όμως η ψυχοπαθολογική πλευρά αφαιρέθηκε από τον κώδικα των ψυχιατρικών διαγνώσεων παρέμεινε  μόνο ως παρέκκλιση. Κατόπιν, το 1973  η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία αποφάσισε  με ψηφοφορία να αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία από τις ψυχιατρικές διαγνώσεις.

Τότε, η ομοφυλοφιλία περιορίστηκε ως μια διαγνωστική κατηγορία από την Αμερικάνικη Ένωση Ψυχιάτρων (APA) και μόλις το 1980 βγήκε από το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) αφού ο σεξουαλικός προσανατολισμός από μόνος του δεν μπορούσε να θεωρηθεί σύνδρομο. Στην 10^η αναθεώρηση της Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης Ασθενειών και Συσχετιζόμενων προβλημάτων Υγείας (ICD-10) δηλώθηκε ότι: «Ο σεξουαλικός προσανατολισμός από μόνος του δεν θεωρείται σύνδρομο». Από τότε η ομοφυλοφιλία θεωρείται παράμετρος της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και όχι ως ένα παθολογικό σύνδρομο.

Είναι βέβαιο πως σε μια κοινωνία που θεωρεί ανωμαλία την εκτροπή από τον κανόνα άνδρας-γυναίκα = σεξ στις ομοφυλόφιλες ομάδες αναπτύσσονται διαταραχές αποδοχής της επιλογής τους που στην συνεχεία προκαλούν νευρώσεις και καταθλιπτικές συμπεριφορές.

Αυτές όμως οι συμπεριφορές σήμερα δεν ερμηνεύονται ως ψυχοπαθολογικά σύνδρομα απότοκα της ομοφυλοφιλίας.

Η ομοφυλοφιλία στα ζώα

Οι παρατηρήσεις σεξουαλικών συμπεριφορών στα ζώα  είναι ιδιαίτερα δύσκολες  και δεν μπορούν να συγκριθούν με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα γιατί στα ζώα υπάρχει ο οίστρος και οι σεξουαλικές πράξεις είναι προκαθορισμένες σε ορισμένες περιόδους της ζωής τους.

Τα υπόλοιπα παιχνίδια που μοιάζουν με σεξ θεωρούνται ψευδοσεξουαλικες συμπεριφορές  και ακόμα όταν γίνονται με ομόφυλα ζώα δεν μπορούν να συγκριθούν με την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία.

Εάν κανείς θεωρήσει στα ζώα τις ομόφυλες εκδηλώσεις ως σεξουαλική ταυτότητα η ομοφυλοφιλία είναι συχνή. Εάν πάλι θεωρήσει αυτές σαν ψευδοσεξουαλικες συμπεριφορές και όχι ως ταυτότητα  τότε η ομοφυλοφιλία είναι σπάνια στην φύση. Οι περισσότεροι πάντως ερευνητές καταλήγουν ότι η ομοφυλοφιλία  είναι μια ανθρώπινη κατάσταση που δεν μπορεί το αντίτυπο της στο ζωικό Βασίλειο.

Συμπεράσματα

• Η ομοφυλοφιλία είναι μια σταθερά στην σεξουαλική ζωή των ανθρώπων ανεξάρτητα από πολιτισμούς κοινωνική οργάνωση  και χρονικό ορίζοντα.
• Η ομοφυλοφιλία αφορά πάντα μια τρίτη εκδοχή της σεξουαλικής έκφρασης της πλειοψηφίας και βιώνεται πάντα με την αίσθηση  της μειοψηφίας .
• Η σεξουαλικότητα των ανθρώπων διαχρονικά σε ετερο και  ομοφυλόφιλους  καταπιέστηκε για λόγους οργάνωσης  και επιβίωσης του κυρίαρχου μοντέλου.
• Στις πατριαρχικές κοινωνίες είναι σίγουρο πως η φυσική εξουσία της μητριαρχίας έπρεπε να αντικασταθεί με κανόνες  διαφορετικά θα επικρατούσε το μητριστικο δίκαιο που ήταν πιο ισχυρό  ( η μητέρα ήξερε ποιανού είναι το παιδί).
• Η σεξουαλική έκφραση χωρίς κανόνες θα δημιουργούσε εχθρότητες και συγκρούσεις(σεξουαλική ζήλια) που δεν θα επέτρεπαν την ανάπτυξη των ομάδων και την σύζευξη σε οργάνωση και ανάπτυξη.
• Η επιστήμη μέχρι σήμερα δεν έχει απαντήσεις  πειστικές  για την ομοφυλοφιλία  όπως και δεν έχει απαντήσεις για το τι κάνει τα διαφορετικά φυλά να έλκονται.
• Η άποψη μας είναι πως η σεξουαλικότητα μοιάζει με την φύση  και την φυσική επιστήμη. Όπως  στην φυσική  οι ερμηνείες των φυσικών νομών αλλάζουν  ανάλογα με την εξέλιξη της γνώσης  με μια εξελικτική διαδικασία   που όμως δεν έχει ολοκληρωθεί  και δεν μοιάζει να υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις (Νεύτων / Αϊνστάιν / κβάντα / χορδές) έτσι και στην σεξουαλικότητα  η επιστήμη μπορεί να ερευνά γνωρίζοντας πως  απόλυτες απαντήσεις δεν θα υπάρξουν σύντομα.

Μια πιο… τίμια θέση της επιστήμης

«Για την περίοδο που διανύουμε πιστεύω πως η επιστήμη θα πρέπει να πάρει μια πιο τίμια θέση αλλά και πιο ανθρωπιστική επίσης, όπου θα θεωρεί κάθε μορφή σεξουαλικής  έκφρασης  ανθρώπινη  φυσική κατάσταση  και όπου μπορεί να ανακουφίζει  με ψύχραιμες τοποθετήσεις απέναντι σε  φανατικές και μισαλλόδοξες απόψεις  που αναπτύσσονται για κάθε τι που είναι διαφορετικό από τον κανόνα.» αναφέρει ο Κων/νος Κωνσταντινίδης, συνεχίζοντας: «Όπως  τα δημοκρατικά πολιτεύματα κρίνονται  σαν αποτελεσματικά  όχι από τον σεβασμό της πλειοψηφίας  αλλά  από την ανοχή τους στις μειοψηφίες  έτσι και στις  σεξουαλικές μας αντιλήψεις  θα είμαστε  στην σωστή κατεύθυνση   αν σεβαστούμε το διαφορετικό  γιατί στον κανόνα είναι εύκολο να ζει και να επιβεβαιώνεται ο καθένας».

Έχει αυξηθεί ο πληθυσμός των ομοφυλόφιλων;

Κι όμως, δεν έχει αυξηθεί ο πληθυσμός των ομοφυλοφίλων, περισσότερο από το παρελθόν. Η κοινωνία είναι αυτή που προσπαθεί να αλλάξει και να δώσει τα περιθώρια στους ανθρώπους που αδίκως θεωρούνται διαφορετικοί και μη φυσιολογικοί και που λανθασμένα ανήκουν σε μειονότητα απαρτισμένη από παιδιά ενός άλλου Θεού, κατώτερου και διεστραμμένου, να ζήσουν, να διεκδικήσουν, να ερωτευτούν και να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους, τους υπόλοιπους, τους «φυσιολογικούς». Οι άνθρωποι με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από την ετεροφυλοφιλία μπορεί να είναι άνθρωποι βαθειά θρησκευόμενοι, μπορεί να λειτουργούν μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, ως θαυμάσιοι παιδαγωγοί, και μέσα στον πολιτικό χώρο, ως εξαιρετικά πρότυπα, μπορούν να είναι άνδρες και γυναίκες, μητέρες και πατέρες.  Και όλα αυτά γιατί; Επειδή όλες οι προαναφερόμενες ιδιότητες αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα και ελεύθερες επιλογές όλων των ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ανεξάρτητα από το αν επιλέγουν εκπροσώπους του ίδιου φύλου για ερωτικούς συντρόφους.

Στατιστική αναλογία ανά τους αιώνες

Το βέβαιο είναι πως σε όλες τις εποχές  από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και σε διαφορετικούς πολιτισμούς  η ομοφυλοφιλία ξένιζε  μεν όπως και σήμερα, όμως υπήρχε σε μια αναλογία που είναι  στατιστικά απαράλλακτη .

Μοιάζει δηλαδή σαν να υπάρχει μια  εντολή γενετική που παράγει το ίδιο ποσοστό ομοφυλοφιλίας σε όλες τις εποχέςκαι σε όλους τους πολιτισμούς χωρίς διακρίσεις.

Ερμηνεύοντας την ομοφυλοφιλία

Οι θεωρίες ερμηνείας της ομοφυλοφιλίας, στηρίζονται κυρίως στις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φροιντ που ασχολήθηκε μόνο  με την ανδρική ομοφυλοφιλία και σχεδόν καθόλου με την γυναικεία. Η θεωρία  αυτή περιγράφει τους ισχυρούς δεσμούς μιας μητέρας προς τον γιο με συγκαλυμμένες όμως σεξουαλικές  συμπεριφορές και την απουσία του ισχυρού πατέρα όπου την θέση του καταλήγει να παίρνει ο γιος. Έτσι, ο πατέρας αποτυγχάνει να δώσει πρότυπο στον γιο που στην εφηβεία τον αναζητά μέσα από την σχέση με άλλους άνδρες. Οι πιο νέες μελέτες απέτυχαν να επιβεβαιώσουν αυτήν την θεωρία  αφού παρόμοια οικογενειακά μοντέλα  βρέθηκαν και σε  αποκλειστικούς ετεροφυλόφιλους. Η θεωρία της θηλυπρέπειας στην παιδική ηλικία που οδηγεί στην ομοφυλοφιλία επίσης δεν επιβεβαιώνεται απόλυτα  αφού  ναι μεν πολλά θηλυπρεπή αγόρια έγιναν ομοφυλόφιλοι  αλλά επίσης αρκετά άλλα έγιναν ετεροφυλόφιλα στην ενήλικη ζωή τους.

Ο Φρόιντ για την ομοφυλοφιλία

Ανάμεσα στους κορυφαίους μελετητές στην ψυχολογία, ο Φρόϋντ, απ’ το 1903 σε συνέντευξη του σε εφημερίδα της Βιέννης, δήλωνε πως «Τα ομοφυλόφιλα άτομα δεν είναι άρρωστα. Επίσης δεν ανήκουν στα δικαστήρια». Το 1930, μαζί με άλλους διανοούμενους, ο Φρόϋντ συνυπέγραφε έκκληση προς τις γερμανικές αρχές για την αναθεώρηση του ισχύοντος (από το 1871) ποινικού κώδικα που καθιστούσε τις ομοφυλόφιλες ερωτικές σχέσεις ποινικό αδίκημα, και δήλωνε πως «ο ερωτικός προσανατολισμός των ομοφυλοφίλων είναι εξ’ ίσου εγγενής με αυτόν των ετεροφυλοφίλων» (Spiers & Lynch, 1977). Τέλος, στην «Επιστολή προς Αμερικανίδα Μητέρα» το 1935, ο Φρόϋντ έγραφε πως η ομοφυλοφιλία «…δεν είναι ελάττωμα, δεν είναι διαστροφή, και δεν μπορεί να θεωρείται ασθένεια… σίγουρα δεν είναι πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει κάποιος να ντρέπεται, δεν είναι εξαχρείωση, δεν αποτελεί υποβιβασμό, δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως ασθένεια. Θεωρούμε πως είναι παραλλαγή των σεξουαλικών λειτουργιών που παράγεται από συγκεκριμένες αναστολές στη σεξουαλική ανάπτυξη” (Freud, 1935). Ο Σίγκμουν Φρόιντ δεν θεώρησε ποτέ την ομοφυλοφιλία ως ψυχική πάθηση.  Στο σύγγραμμα του ‘‘ Three Essays on the Theory of Sexuality’’, έγραψε ότι η ομοφυλοφιλία παρατηρείται σε ανθρώπους που δεν παρουσιάζουν άλλες σοβαρές αποκλίσεις από αυτό που θεωρείται φυσιολογικό, των οποίων η αποδοτικότητα είναι αλώβητη και που διακρίνονται από ιδιαίτερα υψηλή πνευματική ανάπτυξη και ηθική κουλτούρα.

Ο ίδιος, εξήγησε την ομοφυλοφιλία σαν μια αναστολή στη ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη.  Οι φόβοι ευνουχισμού και επίσης οι φόβοι μητρικού ενκολπισμού στο προοιδιποδιακό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης αναφέρονται. Σύμφωνα με την ψυχοδυναμική θεωρία, πρώιμες καταστάσεις που μπορεί να αποκαλύψουν στην ανδρική ομοφυλοφιλική συμπεριφορά περιλαμβάνουν μια ισχυρή προσκόλληση στη μητέρα, έλλειψη αποτελεσματικής πατρότητας, παρεμπόδιση από τους γονείς της ανδροπρεπούς ανάπτυξης του παιδιού, προσκόλληση ή οπισθοδρόμηση στο ναρκισσιστικό στάδιο ανάπτυξης και ήττα στη μάχη του ανταγωνισμού με τους αδελφούς και τις αδελφές. Συγχρόνως, οι απόψεις του για τις αιτίες τις γυναικείας ομοφυλοφιλίας περιλαμβάνουν δυσκολία επίλυσης του φθόνου για το φαλλό σε σχέση με  άλυτες οιδιπόδειες συγκρούσεις.

Και ενώ, μόλις το 1973 ο διαχωρισμός ψυχικής ασθένειας και ομοφυλοφιλίας έβαλε τέλος στην μέχρι τότε παγιωμένη κλινική πρακτική (θεραπείες αποστροφής, θεραπεία ηλεκτροσόκ, λοβοτομή), διατηρούνται ακόμη, και στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες, θρησκευτικές δοξασίες, κοινωνικές προκαταλήψεις, ακόμη και νομικές συνθήκες, που συνεχίζουν να απειλούν την ψυχική υγεία αλλά και την σωματική ακεραιότητα χιλιάδων ανδρών και γυναικών με ομοφυλόφιλο ερωτικό προσανατολισμό.

Οι αντίθετοι του Φρόιντ

Υπάρχουν βέβαια και ψυχοδυναμικές διατυπώσεις που έρχονται σε αντίθεση με την κλασσική ψυχαναλυτική θεωρία. Ο ψυχαναλυτής Richard Isay περιέγραψε τις ομόφυλες φαντασιώσεις σε παιδιά 3-5 ετών, οι οποίες ανακτώνται από τους ομοφυλόφιλους και προκύπτουν περίπου στις ίδιες ηλικίες όπου και οι ετεροφυλόφιλοι έχουν ετεροφυλόφιλες φαντασιώσεις.

Ο Isay γράφει πως σε ομοφυλόφιλους άνδρες οι ερωτικές φαντασιώσεις του ιδίου φίλου  επικεντρώνονται στον πατέρα ή στον ανάδοχο πατέρα. «Η αντίληψη του παιδιού και η έκθεση του σε αυτά τα ερωτικά συναισθήματα μπορεί να οδηγήσουν εξαιτίας μιας τέτοιας άτυπης συμπεριφοράς, σε μυστικότητα, απομόνωση, και εκτεταμένη συναισθηματικότητα. Επίσης κάποια θηλυπρεπή γνωρίσματα μπορεί  να έχουν δημιουργηθεί από την ταύτιση με τη μητέρα ή την ανάδοχο μητέρα. Τέτοιου είδους χαρακτηριστικά συνήθως αναπτύσσονται σαν ένας τρόπος για να ελκύσουν την αγάπη, την τρυφερότητα και την προσοχή του πατέρα, με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνον που το ετεροφυλόφιλο αγόρι μπορεί να αντιγράφει τον πατέρα του για να κερδίσει την αγάπη της μητέρας του».

Η ψυχοδυναμική της ομοφυλοφιλίας  στις γυναίκες μπορεί να είναι ανάλογη. Το μικρό κορίτσι δεν εγκαταλείπει την αρχική του προσκόλληση στη μητέρα ως αντικείμενο αγάπης και συνεχίζει να το αναζητά στην ενήλικη ζωή.

Τι σημαίνει Bisexual;

Ο όρος αυτός περιγράφηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά λεξικά, το 1826. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν αν η αμφιφυλοφιλία, είναι και αυτή ομοφυλοφιλία ή αποτελεί ένα κράμα ετεροφυλοφιλίας και ομοφυλίας.  Μέχρι σήμερα, ένα μεγάλο ποσοστό εκπροσώπων και των δύο σεξουαλικών προσανατολισμών, κατηγορούν τους αμφιφυλόφιλους, ως ομοφοβικούς γκέι που απλά λόγω έλλειψης και αδυναμίας αποδοχής εαυτού, τείνουν και προς τα δύο φύλα κυρίως για κοινωνική κάλυψη και για προσωπικό τους εφησυχασμό . Τι είναι όμως η αμφιφυλοφιλία; Μήπως μπορούμε να πούμε πως ότι ισχύει για την ομοφυλοφιλία, ισχύει και για την αμφιφυλοφιλία; Η παρουσία της δηλαδή δεν είναι επιλογή του καθένα από εμάς, η έκφραση της όμως είναι.  Στην «Σύνοψη της Ψυχιατρικής’’ των Kaplan και Sandock o σεξουαλικός προσανατολισμός περιγράφει το αντικείμενο των σεξουαλικών παρορμήσεων ενός ανθρώπου και διακρίνεται σε ετεροφυλόφιλο(αντίθετο φύλο), ομοφυλόφιλο(ίδιο φύλο), ή αμφιφυλόφιλο(και τα δύο φύλα).  Άρα λοιπόν η αμφιφυλοφιλία αποτελεί και αυτή έναν σεξουαλικό προσανατολισμό.

Από το 1826 έως και σήμερα έχουν ειπωθεί πολλά σχόλια και θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το ‘‘φαινόμενο’’ της αμφιφυλοφιλίας. Τι είναι και αν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα του σεξουαλικού προσανατολισμού, και ένας άνθρωπος, ένας άνδρας ή μια γυναίκα να έλκονται και από τα δυο φύλα, να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις και με τα δύο φύλα ανεξάρτητα με την προτεραιότητα και τη σειρά επιλογής. (π.χ. Η γυναίκα που από την αρχή των σεξουαλικών της επαφών, επέλεγε άνδρες ερωτικούς συντρόφους και κάποια στιγμή επέλεξε και τη γυναικεία συντροφιά…).  Συνήθως αυτό που είναι περισσότερο αποδεκτό και ‘‘νόμιμο’’ είναι η αμφιφυλοφιλία στις γυναίκες. Εκφράσεις κυρίως από τον ανδρικό πληθυσμό όπως «είναι πιο φυσικό στα κορίτσια και ήμουν γυναίκα θα το δοκίμαζα…». Και ο Φρόιντ μας λέει: το πρώτο σώμα που γνωρίζουμε είναι της μητέρας μας, και η πρώτη αισθησιακή επαφή ήταν ο θηλασμός…Για τους περισσότερους ετεροφυλόφιλους άνθρωπος η προσέγγιση ή αν θέλετε η δοκιμή της αμφιφυλοφιλίας γίνεται με την σεξουαλική συνεύρεση με παραπάνω από ένα σύντροφο, συνήθως 2 γυναίκες και ένας άνδρας.

Ο κόσμος των φαντασιώσεων μας είναι αχανής, σκοτεινός και ανεξέλεγκτος. Νομιμοποιούμαι να φαντασιώνομαι και άντρες και γυναίκες, ανεξάρτητα με το ποια θα είναι η πραγματική επιλογή μου.

Ομοφοβία είναι: Η αρνητική στάση ή ο φόβος προς την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους.

Εσωτερικευμένη ομοφοβία είναι: Ο φόβος των ομοφυλόφιλων προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τους ομοίους τους και την κοινωνική αποκάλυψη

Ετεροσεξισμός είναι : Η αντίληψη ότι η ετεροφυλοφιλική ερωτική σχέση είναι προτιμητέα και η μόνη αποδεκτή.  Η αντίληψη του ετεροσεξισμού προάγει το ρατσιμό(ρατσιστικές διακρίσεις) ενάντια σε όσους συνάπτουν ομοφυλοφιλικές ερωτικές σχέσεις

Τι είναι ο τρανσεξουαλισμός;

Το 1953  η Christine Jorgensen ανακοίνωσε ότι ήταν άνδρας που είχε υποβληθεί σε εγχείρηση και ορμονοθεραπέια για να μοιάζει περισσότερο με γυναίκα.  Η διαδικασία έχει την αρχή της στη δεκαετία του ’30, όμως  η Jorgensen ήταν το πρώτο περιστατικό που έλαβε δημοσιότητα.

Ο τρανσεξουαλισμός αποτελεί διαταραχή ταυτότητας φύλου και  δεν πρέπει να συγχέεται με την ομοφυλοφιλία Το άτομο που διαθέτει τα φυσικά χαρακτηριστικά του αρσενικού ή αντίστοιχα του θηλυκού αισθάνεται πως βρίσκεται στο λάθος σώμα, νιώθει ουσιαστικά παγιδευμένο στο ίδιο του το σώμα, και πως ανήκει στο άλλο φύλο.  Μέχρι σήμερα δεν έχουμε εμπεριστατωμένα επιστημονικά στοιχεία που να απαντούν αν αυτή η διαταραχή έχει σχέση με την κληρονομικότητα, τις ορμονολογικές διαραταραχές και τα βιώματα από τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού.  Αν και τα 2/3 των τρανσεξουαλικών είναι ικανοποιημένοι από την επέμβαση αλλάγής φύλου και δηλώνουν πως είναι κάτι που περίμεναν μια ζωή, υπάρχει και ένα ποσοστό που δηλώνει ψυχολογική ανισορροπία κατάπτωση, κατάθλιψη, αδυναμία αποδοχής των νέων γεννητικών οργάνων, αίσθημα απώλειας των πρωτογενών γεννητικών οργάνων και μπορεί ακόμα και να αποποιραθούν να αυτοκτονήσουν.  Οι γυναίκες  που κάνουν αλλαγή φύλου μοιάζουν να προσαρμόζονται στη νέα κατάσταση πιο ανώδυνα και πιο γρήγορα απ’ότι οι άνδρες (Abramowitz,1986)

———————

Γνωστοποίηση (Coming Out)

Σύμφωνα με τους ψυχίατρους Rοchelle Klinger  και  Robert Cabaj, coming out είναι η διαδικασία μέσω της οποίας το άτομο αναγνωρίζει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αντιμέτωπο με το κοινωνικό στιγματισμό και μέσα από επιτυχή ανάλυση αποδέχεται τον εαυτό του: Η επιτυχής διαδικασία (της ομολογίας)του coming out περιλαμβάνει τηναποδοχή του ατόμου για το σεξουαλικό του προσανατολισμό, ενσωματώνοντας σε όλες τις σφαίρες τις ζωής του-κοινωνική, επαγγελματική, οικογενειακή-αυτή του την αποδοχή.

Ο καθένας από μας μπορεί να γνωρίζει ένα άτομο-νήπιο, έφηβο, ή ενήλικο, άντρα ή γυναίκα, κοντικό και σημαντικό έως μακρινό-για το οποίο να διαισθανόμαστε πως μπορεί να είναι ομοφυλόφιλο. Η γνώση ορισμένων δεδομένων σχετικά με τη διαδικασία γνωστοποίησης (αλλιώς έξοδος ή coming out από την κρυψίνια), προς εαυτόν και άλλους, της ομοφυλόφιλης ταυτότητας ενός ατόμου, μπορεί να μας φανεί χρήσιμη σε μια ανθρώπινη και βοηθητική στάση προς αυτό το άτομο.

Η διαδικασία της γνωστοποίησης συνεπάγεται μια σημαντική διαφοροποίηση στην ταυτότητα του ατόμου που συνοδεύεται από συναισθηματική φόρτιση διαφορετικού βαθμού ανάλογα με πολλούς παράγοντες, όπως φύλο, ηλικία, κοινωνική τάξη, εθνικότητα και πολιτισμική προέλευση, αλλά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ατόμου, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Στα περισσότερα άτομα ομοφυλόφιλου ερωτικού προσανατολισμού η διαδικασία αυτή έχει παρατηρηθεί να διέρχεται μέσα από κάποια κοινά εξελικτικά στάδια. «Τα στάδια δεν ακολουθούν γραμμική αλλά δυναμική πορεία. Αυτό σημαίνει πως ένα άτομο μπορεί ταυτόχρονα να επεξεργάζεται θέματα από διαφορετικά στάδια, ένα άλλο να επιστρέφει σε πρώτα στάδια ενώ έχει επεξεργαστεί μεταγενέστερα, ένα άλλο να εγκλωβίζεται σ’ ένα στάδιο, κ.λπ. (Hancock, 2000)» μας εξηγεί ο Δρ. Μιχάλης Φακίνος, συνεχίζοντας. «Ανεξάρτητα από τις διαφορές, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως:

1. Η γνωστοποίηση αποτελεί για το άτομο σημαντική επικύρωση της ερωτικής του ταυτότητας, αναπόσπαστο και ουσιαστικό τμήμα της συνολικής αυτο-εικόνας του κάθε ατόμου, και

2. Η γνωστοποίηση αυξάνει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση του ατόμου και μακροπρόθεσμα συμβάλλει στην βελτίωση των σχέσεων του τόσο με άλλα ομοφυλόφιλα αλλά και ετεροφυλόφιλα άτομα.

Η γνωστοποίηση ουσιαστικά αποτελείται από δύο φάσεις.Πρώτα την γνωστοποίηση (παραδοχή) προς εαυτόν και μετάπρος τους άλλους».

Οι πρώτες ενδείξεις

Πιο συγκεκριμένα, οι πρώτες ενδείξεις ομοφυλόφιλης ερωτικής ταυτότητας συχνά εκδηλώνονται στην προσχολική ηλικία, μεταξύ 2-4 ετών, όταν το παιδί εκδηλώνει μη φυλοτυπική συμπεριφορά. Τα αγόρια μπορεί να εκδηλώνουν ενδιαφέρον για γυναικεία ρούχα, καλλυντικά, ή κοριτσίστικα παιχνίδια, να αποφεύγουν τα αγορίστικα παιχνίδια ή ομαδικά αθλήματα, ενώ τα κορίτσια μπορεί να προτιμούν αγορίστικα ρούχα και εμφάνιση, τα αγορίστικα παιχνίδια και τον Ταρζάν ή Σούπερμαν από την Χιονάτη και την Μπάρμπι. Αγόρια και κορίτσια μπορεί ακόμη και να δηλώνουν πως θέλουν να ανήκουν ή πως ανήκουν στο άλλο φύλο. Από αυτά μόνο ένα μικρό ποσοστό θα διατηρήσει αυτές τις συμπεριφορές και αντιλήψεις για το φύλο του στην εφηβική και ενήλικη ζωή του, και ένα ακόμη μικρότερο ποσοστό θα προχωρήσει στην αλλαγή φύλου (American Psychiatric Association, 2000). Η πλειοψηφία,εκτιμάται περί το 75-80% των αγοριών προσχολικής ηλικίας με μη φυλοτυπική συμπεριφορά, θα ζήσουν ως ομοφυλόφιλα άτομα στην ενήλικη ζωή τους.

Οι υποψίες της οικογένειας

Σ’ αυτήν την νηπιακή ηλικία των 2-4 ετών είναι που οι γονείς για πρώτη φορά υποψιάζονται πως η σεξουαλικότητα του παιδιού τους μπορεί να διαφέρει από την αναμενόμενη. Η διαπίστωση αυτή έχει συνήθως πολλαπλές επιδράσεις σε γονείς και παιδί και σε βάθος χρόνου. Οι συνήθεις γονεϊκές αντιδράσεις ποικίλουν, και ανάμεσα τους διαπιστώνονται φόβος, ντροπή, πανικός, συναισθηματική απόσυρση- κυρίως από τον γονέα του ίδιου φύλου, επιπλήξεις, τιμωρίες, ακόμη και χλευασμός, στην προσπάθεια, όχι να αποδεχθούν το παιδί αλλά να το αλλάξουν και να το φέρουν στο «σωστό» δρόμο, που δεν είναι άλλος από την ετεροφυλοφιλία. Σ’ αυτή τη φάση το παιδίδεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν τα ομοερωτικά του συναισθήματα και συμπεριφορές, και επομένως δεν μπορεί να κατανοήσει τι του συμβαίνει. Από τις αντιδράσεις του ενήλικου περίγυρου, όμως, το παιδί θα εξάγει τα ανάλογα συμπεράσματα. Με δεδομένες τις κρατούσες απορριπτικές κοινωνικές αντιλήψεις για ό,τι μη ετεροφυλόφιλο, στην καλύτερη περίπτωση θα συνάγει πως δεν είναι αρεστή στους άλλους αυτή η συμπεριφορά, και στη χειρότερη και συχνότερη, πως το ίδιο ως οντότητα είναι ανεπιθύμητο, απορριπτέο, ή μη αγαπήσιμο. Αυτό, λοιπόν, το παιδί, από πολύ νωρίς θα νοιώθει διαφορετικό, αποξενωμένο, μόνο, και ελλατωματικό. Θα εκδηλώσει την εσωτερική του σύγκρουση όχι με λόγια αλλά με προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχοσωματικά και διάφορα άλλα συμπτώματα.Μεγαλώνοντας και μπροστά στον κίνδυνο της απόρριψης από τους γονείς του, των οποίων την αποδοχή και αγάπη έχει απόλυτη ανάγκη για την επιβίωση του, με διάφορους τρόπους θα αποφεύγει ή θα διαστρεβλώνει την φυσική του εμπειρία, προσθέτοντας λίγο-λίγο σε ψυχικό τραύμα που συσσωρευτικά θα το απομακρύνει από τον γνήσιο εαυτό του και τη χαρά της ζωής, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση ολοένα και πιο χαμηλής αυτοεκτίμησης. Μετα την ηλικία των 4 ετών, και με την αυξανόμενη επαφή του παιδιού με ομηλίκους, η εκδήλωση της μη φυλοτυπικής συμπεριφοράς συνήθως μειώνεται, που υποδηλώνει την οικειοθελή απόκρυψη ή αποφυγή, καθώς το παιδί ωριμάζει και δέχεται την κριτική των ομηλίκων. Αυτή η μείωση συνήθως συνοδεύεται από μεγάλη ανακούφιση στους γονείς, που εκλαμβάνουν την προηγούμενη συμπεριφορά ως φάση που πέρασε. Όμως, ο διαφορετικός προσανατολισμός του παιδιού θα  επανεμφανισθεί με την είσοδο στην ήβη, με άλλη μορφή πλέον. Σε κάποιες περιπτώσεις, σ’ αυτή τη φάση ή και αργότερα στην εφηβεία, ο γονέας ενδεχομένως να αναζητήσει και την βοήθεια των ειδικών.

Οι παρεμβάσεις των ειδικών

Προκειμένου να αποφευχθούν οι χρόνιες, αναποτελασματικές, και ζημιογόνες κλινικές προσπάθειες του παρελθόντος (χρόνια ψυχοθεραπείας, φαρμακευτικής αγωγής, ή και τεχνικών συμπεριφοριστικής αποστροφής), οι σύγχρονες πρακτικές ψυχολογικής παρέμβασης (Crawford, 2003˙ Menvielle, και συν., 2002˙ Hancock, 2000). απευθύνονται στους γονείς και προτείνουν, σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, να ενημερώσουν τους γονείς γι’ αυτά που παρατηρούν στο παιδί τους, να τους βοηθήσουν να επεξεργαστούν την πραγματικότητα που καλούνται να διαχειριστούν(απενοχοποιήση, τροποποιήση των αντιλήψεων τους για την ομοφυλοφιλία, πένθος για το παιδί που περίμεναν να έχουν , κ.λπ.), να τους εκπαιδεύσουν και να τους στηρίξουν στην προσπάθεια τους να παρέχουν στο παιδί τους αυτά που έχει ανάγκη το κάθε παιδί: αγάπη, αποδοχή, ασφάλεια, προστασία, σεβασμό στην ατομικότητα του, και καθοδήγηση στην πορεία ανάπτυξης του με σεβασμό στην διαφορετικότητα του. Έτσι, θα μπορέσουν να αποδεχθούν και να εκτιμήσουν το παιδί τους όπως είναι, αλλά και να το βοηθήσουν, όπως και τους εαυτούς τους, σε μια κατεύθυνση ψυχικά υγιούς ανάπτυξης σ’ ένα περιβάλλον (συγγενείς, συνομήλικοι, σχολείο) πιθανότατα αρνητικό προς την ομοφυλοφιλία του παιδιού τους (Children’s National Medical Center, 2007).

Γνωστοποίηση στον εαυτό του

Το επόμενο στάδιο της γνωστοποίησης, που ουσιαστικά αποτελεί και το στάδιο γνωστοποίησης προς εαυτόν, πρωτοεμφανίζεται συνήθως γύρω στα 13-14 και διαρκεί στο υπόλοιπο της εφηβείας και στα πρώτα χρόνια της νεότητας, όπου το άτομο αρχικά αναγνωρίζει κάποια ομοερωτική σκέψη, φαντασίωση, ή αίσθηση στον εαυτό του. Συχνότερα, το νεαρό άτομο δεν διαθέτει ξεκάθαρη αντίληψη της έννοιας «ομοφυλοφιλία» και τι σημαίνει, με αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να χαρακτηρίζεται από σύγχιση, ακόμη και αν έχει κάποιες εμπειρίες ομοφυλόφιλου χαρακτήρα. Η σταδιακή γνωστική διευκρίνηση της εμπειρίας του μπορεί να το οδηγήσει σε ποικιλία αντιδράσεων, που κυμαίνονται από εξαντλητικές και ίσως επικίνδυνες προσπάθειες να αρνηθεί την εσωτερική πραγματικότητα του, π.χ., απόπειρες αυτοκτονίας, έως την αναγκαιότητα να την μοιραστεί με άτομο/α που εμπιστεύεται, ελπίζοντας στην αποδοχή. Οι πρώτες αντιδράσεις που θα δεχτεί μπορεί να έχουν σοβαρή επίδραση. Αν είναι θετικές θα συμβάλλουν στο ξεκίνημα της αυτοαποδοχής, στην αύξηση της αυτοεκτίμησης, και στην επεξεργασία αυτής της υπαρξιακής κρίσης σε θετική για το άτομο κατεύθυνση. Αν είναι αρνητικές, ενδέχεται να επικυρώσουν προηγούμενες αρνητικές εντυπώσεις του ατόμου για την ομοφυλοφιλία ή/και τον εαυτό του, να καθυστερήσουν έως και να αναβάλουν για μεγάλο διάστημα την εξέλιξη του, να ενεργοποιήσουν συναισθήματα ενοχής, ντροπής, και απομόνωσης, επισφραγίζοντας έτσι την προηγούμενη χαμηλή του αυτοεκτίμηση. Με δεδομένο τον κίνδυνο της απόρριψης σε κάθε αποκάλυψη, είναι σημαντικό το νεαρό άτομο να βιώσει την αποδοχή από άτομα που εκτιμά. Γι΄αυτό, είναι σημαντικό να χτίσει πρώτα την αυτοπεποίθηση του μοιραζόμενο την πραγματικότητα του με άτομα που εκτιμά πως θα το αποδεχτούν, πριν προχωρήσει στην γνωστοποίηση προς άτομα μεγάλης ψυχολογικής σημασίας και ρίσκου απόρριψης, π.χ., γονείς ή άλλα μέλη της οικογένειας του.

Προσπάθειες κατανόησης

Σ’ αυτές τις συνθήκες η συμπαράσταση προς το νεαρό άτομο είναι πολύτιμη, αν το βοηθήσουμε να επεξεργαστεί την ετοιμότητα του προς γνωστοποίηση, να διευκρινίσει τι επιδιώκει και τι περιμένει από τους άλλους, να διαλέξει τον τρόπο που θα το γνωστοποιήσει-σεβόμενο τόσο τις ανάγκες του όσο και αυτές των άλλων-και αν είναι διατεθιμένο να δώσει το χρόνο που και οι άλλοι θα χρειάζονται για να συμφιλιωθούν με την αποκάλυψη. Επίσης, θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε πως το ζητούμενο δεν είναι να αποτρέψουμε ούτε να προωθήσουμε το άτομο να είναι ομοφυλόφιλο. Το ζητούμενο είναι να είμαστε υποστηρικτικοί προς το άτομο, με σεβασμό και ειλικρίνια και ως προς τα δικά μας όρια συμπαράστασης. Ακόμη, είναι βοηθητικό στην επικοινωνία μας να προτείνουμε και όχι να επιβάλλουμε, όπως και να σεβαστούμε το απόρρητο της ζωής του. Τέλος, θα βοηθήσει να μην υποθέτουμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ετεροφυλόφιλοι, έτσι ώστε και στο λεξιλόγιο μας π.χ., να μην υποδηλώνουμε πως όλες οι κοπέλες έχουν το αγόρι τους (Black & Underwood, 1998).

Ο πειραματισμός

Ο πειραματισμός είναι το στάδιο που συνήθως ακολουθεί, όπου το άτομο δοκιμάζει ερωτικές και κοινωνικές συνευρέσεις με άτομα του φύλου του. Η ετεροφυλόφιλη κοινωνικοποίηση των περισσοτέρων ομοφυλοφίλων συνεπάγεται αρκετές φορές να διαπιστώνεται εδώ το εξής παράδοξο: ένα άτομο να βιώνει την ομοφυλόφιλη εφηβεία του ακόμη και με μεγάλη χρονική καθυστέρηση από την χρονολογική του εφηβεία, και ενώ έχει εξελιχθεί σε άλλους τομείς της ζωής του, π.χ., εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, επαγγελματικούς (Siegel & Lowe, 1994). Χαρακτηριστική, εδώ, είναι η περίπτωση ατόμων που, ακόμη και στη μέση ηλικία ή και αργότερα, βρίσκουν το θάρρος να επιδιώξουν να ζήσουν γνήσια προς τον εαυτό τους. Όντας άπειροι στις συνδιαλλαγές σ΄αυτό το νέο ομοφυλόφιλο κόσμο, διακατέχονται από σύγχιση και φόβο, αλλά και παρορμητικότητα, δίνοντας την εικόνα πως ζούν μια καθυστερημένη και ριψοκίνδυνη εφηβεία. Σ΄αυτήν την κατάσταση, η συμπεριφορά του ατόμου, εκτός από δυσνόητη στο ίδιο το άτομο και τους άλλους, μπορεί συχνά να είναι έως και επικίνδυνη για την ασφάλεια του.

Γνωστοποίηση προς τους άλλους

Η γνωστοποίηση προς τους άλλους απευθύνεται αρχικά προς λίγα, πολύ κοντινά άτομα (πολύ καλούς φίλους/ες ή επιλεγμένα μέλη της οικογένειας), αργότερα σε περισσότερα άτομα, και πιθανά αργότερα σε ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (εργασιακό χώρο, συνεργάτες, άλλους γνωστούς ή συγγενείς). Το κάθε ενήλικο, πλέον, άτομο, κάνει τις δικές του επιλογές ως προς το τι γνωστοποιεί, πως, και σε ποιούς, με τις αντίστοιχες προεκτάσεις.Ενδεχομένως, η γνωστοποίηση να βάλει σε κίνδυνο κάποιες σχέσεις. Η πορεία, όμως,  προς την αυτοαποδοχή και την εσωτερική σύνθεση θα περάσει και από άλλες κρίσεις και θα παραμείνει μια διαδικασία στην οποία το άτομο πιθανότατα να επιστρέψει αρκετές φορές, καθώς οι συνθήκες της ζωής του θ΄αλλάζουν.

Είναι μόνο ερωτικός προσανατολισμός;

Ο όρος ερωτικός προσανατολισμός αφορά στην έλξη (σωματική, συναισθηματική, εγκεφαλική, ή/και πνευματική)που βιώνει ένα άτομο προς ένα άλλο άτομο του άλλου φύλου, του ίδιου φύλου, ή και των δύο φύλων (SIECUS, 1995). Έτσι, είναι ακριβέστερο να μιλάμε για ερωτικούς προσανατολισμούς. Ανάμεσα τους, ο ομοφυλόφιλος ερωτικός προσανατολισμός-ομοφυλοφιλία-είναι απλώς άλλος ένας, που διαμορφώνεται και καθορίζεται, όπως και οι άλλοι, μέσω των ίδιων πολύπλοκων μηχανισμών και αλληλεπιδράσεων κοινωνικών, πολιτισμικών, βιολογικών, οικονομικών, και πολιτικών παραγόντων Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη θεωρεί πλέον πως οι διαδικασίες διαμόρφωσης του ανθρώπινου ερωτικού προσανατολισμού ολοκληρώνονται μέχρι περίπου την ηλικία των 5 ετών, ανεξάρτητα από το φύλο του ατόμου ή την κατεύθυνση του προσανατολισμού-προς το άλλο ή το ίδιο φύλο, ή και τα δύο φύλα (SIECUS, 1998).

Άλλο Ερωτικός προσανατολίσμός και άλλο ερωτική συμπεριφορά

Σ΄αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να κάνουμε την διάκριση ανάμεσα στον ερωτικό προσανατολισμό και την ερωτική συμπεριφορά, η οποία αναφέρεται στο τι κάνει στην ερωτική του ζωή ένα άτομο. Πρόκειται για διαφορετικές έννοιες που δεν συμπίπτουν πάντα. Έτσι, είναι δυνατόν ένα άτομο με ετεροφυλόφιλο προσανατολισμό να εκδηλώσει περιστασιακά και ομοφυλόφιλη ερωτική πρακτική. Αντίστοιχα, είναι δυνατό ένα άτομο με ομοφυλόφιλο ερωτικό προσανατολισμό να εκδηλώσει περιστασιακά ή και μακροχρόνια και ετεροφυλόφιλη ερωτική πρακτική. Συμβαίνει ακόμη και σήμερα, συχνότερα παλαιότερα όταν οι κοινωνικές και θεσμικές προκαταλήψεις για την ομοφυλοφιλία απειλούσαν ακόμη και την ίδια την ζωή ενός ομοφυλόφιλου, άτομα κατά προσανατολισμό ομοφυλόφιλα να εκδηλώνουν έως και αποκλειστικά μια ετεροφυλόφιλη ερωτική συμπεριφορά (γάμος, παιδιά, και ομοφυλόφιλες φαντασιώσεις ή/και, αναγκαστικά, κρυφές εμπειρίες).

Τύποι ομοφυλόφιλων συμπεριφορών

Σ«τον πληθυσμό των ομοφυλόφιλων ατόμων παρατηρείται ποικιλία συμπεριφορών που έχει οδηγήσει ορισμένους ερευνητές να μιλούν για ομοφυλοφιλίες» αναφέρει ο Δρ. Μιχάλης Φακίνος. Σε σχετική έρευνα, οι Bell & Weinberg (1978) κατέγραψαν διακριτούς τύπους συμπεριφορών και σχέσεων στα ομοφυλόφιλα άτομα:

1)    Τα κλειστά ζευγάρια-άτομα που ζουν μαζί σε αποκλειστικές και μακροχρόνιες σχέσεις

2)    Τα ανοιχτά ζευγάρια-άτομα που ζουν μαζί με λιγότερη συναισθηματική αλληλεξάρτηση και ελευθερία στην σεξουαλική συνεύρεση και με άλλους ερωτικούς συντρόφους

3)    Τα λειτουργικά άτομα-που ζουν μόνα τους με ενεργό ερωτική ζωή

4)    Τα δυσλειτουργικά άτομα-που είναι ερωτικά δραστήρια με σεξουαλικές διαταραχές κα σε δυσαρμονία με τον εαυτό τους ως προς την ομοφυλοφιλία τους, και

5)    Τα α-σεξουαλικά άτομα-σε δυσαρμονία με τον εαυτό τους για την ομοφυλοφιλία τους και ερωτικά λιγότερο ενεργά.

Επίσης, έχει παρατηρήθεί μεγαλύτερη ομοιότητα στις συμπεριφορές κατά φύλο παρά κατά προσανατολισμό, π.χ.,οι ομοφυλόφιλοι άντρες έμοιαζαν περισσότερο με τους ετεροφυλόφιλους άντρες παρά με τις ομοφυλόφιλες γυναίκες (λεσβίες). Και ενώ οι ομοφυλόφιλοι άντρες είχαν εντονότερη σεξουαλική δραστηριότητα ακόμη και από τους ετεροφυλόφιλους άντρες, οι λεσβίες είχαν πιο σταθερές σχέσεις και λιγότερους ερωτικούς συντρόφους από τους ομοφυλόφιλους άντρες.

Το αντίστροφο ερωτηματολόγιο

Μια ομάδα προώθησης ίσων δικαιωμάτων για τα ομοφυλόφιλα άτομα στην Αμερική, θέλοντας να αναδείξει το παράλογο των θέσεων που συχνά εκφράζουν «καλοπροαίρετα» τα ετεροφυλόφιλα άτομα προς τα ομοφυλόφιλα, συνέταξε ένα κατάλογο συχνών ερωτήσεων σε αντίστροφη κατεύθυνση, όπως

α) Τι πιστεύετε ότι προκάλεσε την ετεροφυλοφιλία σας;

β) Πότε αποφασίσατε ότι είστε ετεροφυλόφιλος/η;

γ) Γιατί εσείς οι ετεροφυλόφιλοι δίνετε τόση έμφαση στο σεξ;

δ) Είναι πιθανό η ετεροφυλοφιλία σας να πηγάζει από ένα νευρωτικό φόβο προς τα άτομα του φύλου σας;

ε) Γιατί εσείς οι ετεροφυλόγιλοι αισθάνεστε την υποχρέωση να μυήσετε τους άλλους στο δικό σας τρόπο ζωής;

στ) Γιατί εσείς οι ετεροφυλόφιλοι δίνετε τόση έμφαση στο σεξ;

ζ) Λαμβάνοντας υπόψιν το οξύτατο πρόβλημα του υπερπληθυσμού, πως πιστεύετε ότι θα μπορούσε να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος αν όλοι ήταν ετεροφυλόφιλοι σαν εσάς; κλπ.κλπ.

Προσοχή στους ειδικούς

«Στους ειδικούς, οι λανθάνουσες και μη προκαταλήψεις συχνά οδηγούν σε συμπεριφορές που όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην βελτίωση της ψυχικής υγείας του ατόμου, αλλά μπορεί και να την επιδεινώσουν» εξηγεί ο Δρ Μιχάλης Φακίνος. Στην σύγχρονη κλινική πρακτική η αντιμετώπιση του ατόμου που αναζητά βοήθεια από τον ειδικό ψυχικής υγείας σχετικά με την ερωτική του ταυτότητα, επαφίεται στην επιστημονική κατάρτιση και ατομική ευαισθησία του εκάστοτε θεραπευτή. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, η επιστημονική ψυχολογική κοινότητα (APA, 2000, Hancock, 2000) προτρέπει τα μέλη της που λειτουργούν σε θεραπευτικό ρόλο με άτομα ομοφυλόφιλου ή αμφιφυλοφιλικού ερωτικού προσανατολισμού να ακολουθούν στην πρακτική τους μια σειρά από συγκεκριμένες οδηγίες που αφορούν:

1) στις στάσεις προς την ομοφυλοφιλία και αμφιφυλοφιλία (τις δικές τους, του πελάτη, του κοινωνικού περίγυρου, την διάκριση από τις διαταραχές, την κατανόηση του κοινωνικού στιγματισμού-διακρίσεις, προκαταλήψεις και βία, και τις επιδράσεις στην αυτο-εικόνα του πελάτη, στο θεραπευτικό αίτημα, και στην θεραπευτική διαδικασία),

2) στα ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά των διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων των ομο- και αμφιφυλόφιλων ατόμων (σημαντικότητα της οικογένειας, μη τυπικές οικογενειακές φόρμες, επιδράσεις στην οικογένεια προέλευσης),

3) σε θέματα ποικιλομορφίας/ανομοιογένειας(διαφορετικότητα εθνικής, ταξικής, ή θρησκευτικής προέλευσης, ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης σε όλο το ηλικιακό φάσμα, επιδράσεις σωματικών ή άλλων αναπηριών), και

4) σε θέματα δια βίου εκπαίδευσης των ειδικών αναφορικά με την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε άτομα ομο- και αμφιφυλόφιλου ερωτικού προσανατολισμού.

Το σημαντικότερο όλων, ίσως, στην προσπάθεια του ειδικού να ανταποκριθεί θεραπευτικά στις ανάγκες των πελατών του με ομοφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο ερωτικό προσανατολισμόβρίσκεται στην διαθεσιμότητα του να αντιμετωπίσει τα κενά στην ακαδημαϊκή και πρακτική του κατάρτιση, και σε διαρκή βάση τις σπλαχνικές του αντιδράσεις σε όλα τα θέματα που αφορούν στην ζωή αυτών των πελατών του. Η ανάγκη αυτή είναι παρούσα ανεξάρτητα από τον ερωτικό προσανατολισμό του ειδικού.

Κοινωνικές αντιλήψεις

Ενδεικτικά των κοινωνικών προκαταλήψεων είναι τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας στον ελληνικό πληθυσμό, όπου το 69% των Ελλήνων 18 ετών και άνω δήλωσαν πως θα τους ενοχλούσε να μάθουν πως κάποιος/α στο οικογενειακό τους περιβάλλον είναι ομοφυλόφιλος (Ζούλας, 2005).

Ακόμη και για «προοδευτικά» άτομα, η υποψία πως ένας πολύ δικός τους άνθρωπος-το παιδί τους, η αδελφή, ο αδελφός-μπορεί να είναι ομοφυλόφιλο, μπορεί να συνεπάγεται αισθήματα ντροπής, ενοχής, οργής, και πένθους, ανάμεσα σε πολλά άλλα. Οι δε συμπεριφορές, ανάμεσα σε άλλες, μπορεί να περιλαμβάνουν από την συναισθηματική απομάκρυνση έως την έκδηλη απόρριψη και διωγμό του ατόμου από την οικογένεια.

Σε επίπεδο κοινωνίας, ας μην ξεχνάμε, πως η αντιμετώπιση ομοφυλόφιλων ατόμων, ανάμεσα στις πολλές της μορφές, περιλαμβάνει και τις κατά χιλιάδες θανατώσεις ομοφυλόφιλων αντρών-μαζί με Εβραίους και κουμουνιστές-στα κρεματόρια της ναζιστικής Γερμανίας, την ποινικοποίηση της ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς σε αρκετές χώρες, ακόμη το δημόσιο χλευασμό έως και τα εγκλήματα μίσους κατά των ομοφυλοφίλων, ακόμη και στις μέρες μας, και μάλιστα σε ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου, κ.λπ.

Τόσο οι ειδικοί, όσο και τα ομοφυλόφιλα άτομα, με δεδομένη την ετεροφυλόφιλη διαδικασία κοινωνικοποίησης που όλοι δεχόμαστε, μέρος της οποίας είναι και η σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό διαιώνιση προκαταλήψεων ή ακόμη και διάχυτη ομοφοβία, αναπόφευκτα εσωτερικεύουμε και στερεότυπες αντιλήψεις για άτομα και προσανατολισμούς που διαφέρουν από την ετεροφυλοφιλία, τις οποίες πολύ συχνά ούτε καν αντιλαμβανόμαστε. Έτσι, συνειδητά, όπως με ευκολία μπορεί να δηλώνουμε πως δεν είμαστε ρατσιστές, ή πως δεν έχουμε πρόβλημα με τους αλλόθρησκους, λέμε πως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα ούτε με τους ομοφυλόφιλους. Στην συμπεριφορά μας, όμως, τα πράγματα είναι συχνά πολύ διαφορετικά, π.χ. γελάμε με ανέκδοτα που διακωμωδούν τα ομοφυλόφιλα άτομα, διατηρούμε στο λεξιλόγιο μας σχετικούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, ή διατυπώνουμε απόψεις που μας φαίνονται αυτονόητες αλλά εκφράζουν τις προκαταλήψεις μας. Θεωρούμε, π.χ., πως ένα άτομο έχει επιλέξει την ομοφυλοφιλία, πως δεν έχει συναντήσει ακόμη τον κατάλληλο ερωτικό σύντροφο του άλλου φύλου, πως μπορεί να είναι φάση που θα περάσει, κ.λπ.

Οι γονείς ρωτούν πώς θα καταλάβουν αν το παιδί τους έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις αλλά κυρίως πώς μπορούν να το αποτρέψουν από το να γίνει ομοφυλόφιλο. Και μόνο στην ιδέα πανικοβάλλονται. Αν μάλιστα αντιληφθούν οτιδήποτε που φαντάζει στα μάτια τους ομοφυλοφιλικό – ακόμη και αν υπερβάλλουν- προσπαθούν να βρουν την «θεραπεία» του. Που όμως, δεν υπάρχει! Οι γυναίκες πάλι αναρωτιούνται αν η έλλειψη επιθυμίας του συντρόφου τους, η πρόωρη εκσπερμάτιση ή η στυτική δυσλειτουργία του ή ο ερεθισμός του πρωκτού, ως επιθυμία του άντρα, αποτελούν ένδειξη κρυφής ομοφυλοφιλίας.

Οι κοινωνικοί μύθοι

Στο ευρύ κοινό, επικρατεί η λανθασμένη αντίληψη πως είναι εύκολο να διακρίνει κάποιος έναν ομοφυλόφιλο άντρα ή μια λεσβία γυναίκα και μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση και συμπεριφορά. Πρόκειται, βέβαια, για μύθο, αφού οι περισσότερες έρευνες συγκλίνουν στην εκτίμηση πως εως και 90% των ομοφυλόφιλων δεν είναι εξωτερικά αναγνωρίσιμοι. Ακόμη, σύμφωνα με έναν άλλο παρεμφερή μύθο οι ομοφυλόφιλοι άντρες είναι θηλυπρεπείς και αδύναμοι και οι λεσβίες ανδροπρεπείς και σωματικά δυνατές. Φυσικά, ο ερωτικός προσανατολισμός δεν έχει καμμία συνάφεια με τον σωματότυπο ενός ατόμου, ούτε με τους τρόπους που φέρεται ή κινείται. Τέλος, ένας άλλος μύθος αφορά στην αντίληψη πως οι ομοφυλόφιλοι άντρες θα ήθελαν να είναι γυναίκες και οι λεσβίες θα ήθελαν να είναι άντρες. Στην πραγματικότητα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα ομοφυλόφιλα άτομα είναι πλήρως ευχαριστημένα με το φύλο τους και απολαμβάνουν την ερωτική επαφή με άτομα του ίδιου φύλου, που φαίνονται και συμπεριφέρονται σύμφωνα με το φύλο τους (Greenberg και συν., 2002).

Τελευταίες Έρευνες

1. The evolution of asocial construction, the case of malehomosexuality (H εξέλιξη μιας κοινωνικής δομής, η περίπτωση τηςανδρικής ομοφυλοφιλίας)

Pieter R. Andriaens, Institute of Philosophy, University of Leuven, Belgium

Andreas de Block, Faculty of Philosophy, Radboud University, Nijmegen, The Netherlands, Autumn 2006

Κατά τους Pieter R.Andriaens και Andreas de Block των πανεπιστημίων Leuven, Βελγίου και της Radboud,  Ολλανδίας και της εργασίας τους που ανακοινώθηκε το φθινόπωρο του 2006 με τίτλο ‘‘Η εξέλιξη της κοινωνικής δομής, η περίπτωση της ανδρικής ομοφυλοφιλίας’’, η ανδρική ομοφυλοφιλία έχει αναλυθεί από τους εξελικτικούς ψυχολόγους σαν ένα Δαρβινικό παράδοξο, και από άλλους κοινωνικούς επιστήμονες σαν μια κοινωνική δομή.  Οι δύο φιλόσοφοι μας εξηγούν στην έρευνα τους ότι η ομοφυλοφιλία είναι περισσότερο κατανοητοί ως μια εξελικτική κοινωνική δομή.  Η ανδρική ομοφυλοφιλία είναι όπως γνωρίζουμε είναι μια ανακάλυψη του 18^ου αιώνα, αλλά η μη αποκλειστική σεξουαλική συμπεριφορά προς το ίδιο φύλο έχει μακρά εξελικτική ιστορία.  Σύμφωνα με την υπόθεση της συμμαχίας μορφοποίησης, η σεξουαλικότητα προς το ίδιο φύλο προκύπτει από φυσική επιλογή γιατί δημιούργησε ή ενδυνάμωσε συμμαχίες ανδρών και επέτρεψε  άνδρες χαμηλού status να επανατοποθετήσουν τους εαυτούς τους στην ιεραρχία των ομάδων και να γι’ αυτό να αυξήσουν την παραγωγική τους επιτυχία.  Η υπόθεση δίνει λογική σε κάποια περίεργα ευρήματα για την ανδρική ομοφυλοφιλία και συνδράμει στην εξήγηση της ανόδου της αποκλειστικής ανδρικής ομοφυλοφιλίας το 18^οαιώνα.  Οι κοινωνικοιστορικές συνθήκες που επικρατούσαν γύρω στο 1700 μπορεί να κατέληξαν στην αύξηση της σεξουαλικής συμπεριφοράς προς το ίδιο φύλο.  Οι πολιτισμικές αντιδράσεις στη σεξουαλικότητα του ίδιου φύλου οδήγησαν στην εξάπλωση της αποκλειστικής ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς και στην δημιουργία της ομοφυλοφιλικής ταυτότητας.  Κατανοώντας την ανδρική ομοφυλοφιλία σαν μια εξελικτική κοινωνική δομή θα μας βοηθήσει να κινηθούμε πάνω από την παραδοσιακή διαφωνία μεταξύ των εξελικτικών ψυχολόγων και κοινωνικών επιστημόνων.

2)  Η θεωρία των συμμαχιών της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς και της αντίληψης για το κοινωνικό status και τις πιθανότητες αναπαραγωγής

Frank Muscarella, Ana M.Cevallow, Amber Siler-Knogl & Linda M.Peterson

Department of Psychology, Barry University, FL USA

Ιούλιος 2004

H θεωρία των συμμαχιών ισχυρίζεται πως η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά σε ανθρώπους μπορεί να έχει εξελιχθεί γιατί παρότρυνε συμμαχίες του ίδιου φύλου που συνεισέφεραν στην επιβίωση και την αναπαραγωγή (αύξηση του πληθυσμού των ομοφυλοφίλων).  Η παρούσα έρευνα στην οποία συμμετείχαν 316 άνδρες και γυναίκες ανεξάρτητου σεξουαλικού προσανατολισμού, που ρωτήθηκαν για τους ανθρώπους που είχαν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά και τη μελλοντική τους κοινωνική καταξίωση, σχεδιάστηκε για να εξετάσει αυτή την εξελικτική υπόθεση από την άποψη της ισχυρά αρνητικής αντίληψης για την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά.  Προβλέφθηκε ότι οι άνθρωποι που είχαν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά θα θεωρούνταν από τους ερωτηθέντες ότι θα επιτύχουν υψηλότερο κοινωνικό status και αναπαραγωγικές ευκαιρίες (αύξηση του αριθμού των ομοφυλόφιλων) όταν η συμπεριφορά παρότρυνε μια συμμαχία που οδηγούσε στις αυξημένες κοινωνικές ευκαιρίες.   Τα αποτελέσματα της έρευνας στήριξαν τις προβλέψεις, που σημαίνει ότι η συμπεριφορά-στην συγκεκριμένη περίπτωση η ομοφυλοφιλική-παροτρύνει τη δημιουργία  συμμαχίας η οποία οδηγεί στις κοινωνικές ευκαιρίες.  Κάτι που μπορεί να εξηγηθεί από την επιεική αντιμετώπιση που συνήθως έχει η μάζα απέναντι στον υποθετικά περιθωριοποιημένο πληθυσμό.  Σημαντικό βέβαια θεωρείται το εύρημα ότι οι γυναίκες με ομοφυλοφιλική συμπεριφορά είχαν περισσότερες ευκαιρίες για κοινωνική ανεξέλιξη, απ’ ότι οι άνδρες.  Εξάλλου γνωρίζουμε ότι η ομοφυλοφιλία στις γυναίκες είναι πολύ περισσότερο αποδεκτή ή ανώδυνη κοινωνικά από ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία. Επίσης οι ερωτηθέντες απάντησαν βάση της πεποίθησης ότι οι άνδρες ομοφυλόφιλοι είχαν μεγαλύτερη εναλλαγή συντρόφων από ότι οι γυναίκες.

3)      Brain differentiation and preferred partnercharacteristics in heterosexual and homosexual men andwomen (Eγκεφαλική διαφοροποίηση και χαρακτηριστικά προτίμησης συντρόφου σε ετερόφυλους και ομοφυλόφυλους άνδρες και γυναίκες)

Frank Muscarella, Vanessa A.Elias & Lenore T.Szuchman

Department of Psychology, Barry University, Miami Shores, FL, USA

Η μελέτη αυτή εξέτασε και συνέκρινε τα χαρακτηριστικά των σεξουαλικών συντρόφων ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ανδρών και γυναικών σε σχέση με την διαφοροποίηση του εγκεφάλου.  Από την μελέτη των αποτελεσμάτων δεν προέκυψε σαφής και κατηγορηματική διαφορά πάντα σε σχέση με την εγκεφαλική διαφοροποίηση. Επιπλέον υποστηρίζει ότι θεωρητικά η διαφοροποίηση αυτή οδηγεί σε μια συνεχή διαφοροποίηση των χαρακτηριστικών του σεξουαλικού προσανατολισμού και κατ’ επέκταση των χαρακτηριστικών των σεξουαλικών συντρόφων.  Από τη μελέτη προκύπτει ότι οι αρρενοποίηση ή θυλεοποίηση στον εγκέφαλο δεν είναι συνολική αλλά διαφέρει ανα δομή.  Αυτό δημιουργεί μια συνέχεια παρά μια διακοπή στην ανάπτυξη και τη σύνθεση της έκφρασης της σεξουαλικού προσανατολισμού στον άνθρωπο.  Συνολικά τα αποτελέσματα δεν μπορούν να υποστηρίξουν την άποψη ότι η προτιμήσεις στα χαρακτηριστικά των σεξουαλικών συντρόφων ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών είναι προβλέψιμες  και απόλυτα αντίστροφες από αυτές των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών.

The end…

«Όταν εν τέλει ο άνθρωπος ερωτώμενος, αναφορικά με εκείνο που ήταν δεν μπορούσε να εξηγήσει την σεξουαλικότητα του και το ασυνείδητο του , τις συστηματικές μορφές της γλώσσας του,η την κανονικότητα των πλασμάτων της φαντασίας του, αναζωπυρώθηκε το θέμα  της σκληρής εργασίας για μια ελευθέρια που δεν θα είχε μορφή και δομή,για μια προσπάθεια  της συνείδησης να κατανοήσει τα όρια της ως ένα γίγνεσθαι που δεν θα ήταν παιχνίδι σχέσεων που δεν θα ήταν σύστημα, που δεν θα ήταν κανόνας αλλά ένας εσωτερικός δυναμισμός για να διασωθεί ο άνθρωπος ως ιστορικό υποκείμενο και όχι ως θύμα των ιστορικών προκαταλήψεων.» Μ.Φουκω.

 

—————————————

Μέρος του άρθρου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό FOCUS – Εκδόσεις Λυμπέρη το 2007

Η Κρυσταλία Πατούλη συνεργάστηκε για το άρθρο με τους Δρ. Μιχάλη Φακίνο, Συμβουλευτικό Ψυχολόγο, Διδάσκων ΤΕΕΠΗ, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, Χειρουργό Ουρολόγο – Ανδρολόγο και Πρόεδρο της ΕΜΑΣ (Εταιρία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας),  Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχοθεραπεύτρια – σεξολόγο, Υπέυθυνη επικοινωνίας της ΕΜΑΣ, Πέτρο Δρέττα, Ουρολόγο – Ανδρολόγο και επιστημονικό συνεργάτη της ΕΜΑΣ. Όλοι οι ειδικοί εργάστηκαν πυρετωδώς και συνεργάστηκαν για όλη την πληροφορία του άρθρου αλλά και για πολλά από τα κείμενα, τις πληροφορίες, τη βιβλιογραφία κλπ. Ειδικά, επίσης, οΜιχάλης Φακίνος, έγραψε όλη την παράγραφο της“Γνωστοποίησης” που πρώτη φορά δημοσιεύτηκε ως επιστημονικό άρθρο σε περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας και όχι αμειγώς επιστημονικό. Ο Δρ. Μιχάλης Φακίνος έφυγε απο τη ζωή το καλοκαίρι του 2010.)

Προτεινόμενα βιβλία:

1. ‘‘Σε σύγχρονο αόριστο’’ του Lawrence Schimel
2. ‘‘Δύο αγόρια ερωτευμένα’’ του Lawrence Schimel
3. ‘‘Το παιδί μου είναι γκέι’’ του Brice Mc Dougall
4. ‘‘Ταχτσής-Δεν ντρέπομαι’’ του Τάκη Σπετσιώτη
5. ‘‘Πρόσεχε τη στροφή, και άλλα διηγήματα’’ Ανθολογία διηγημάτων
6. ‘‘Αμφί και απελευθέρωση’’ του Λουκά Θεοδωρακόπουλου
7. ‘‘Konitsa my love’’ του Αντώνη Ρουσοχατζάκη
8. ‘‘Τρείς λευκές σελίδες’’ του Ιωσήφ Αλυγιζάκη
9. ‘‘Μια ιστορία για τον Μάυτα’’ του Γιόσα, Μάριο Βάργκας
10. ‘‘Ανώνυμα γράμματα’’ του Μανιώτη Γιώργου
11. ‘‘Μόνα Λίζα’’ του Αλέξη Αρβανιτάκη
12. ‘‘Γράμματα στον Μάριο’’ του Αλέξη Αρβανιτάκη
13. ‘‘Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα’’ του Sedaris David
14. ‘‘Ο δαιμονιστής’’ του Κορτώ, Αύγουστου
15. ‘‘Φώναξέ το στα βουνά’’ του Baldwin James
16.  Ιστορία της Σεξουαλικότητας, Μισέλ Φουκώ

Γκέι περιοδικά:

• UNCOVERED CITY || ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ
• συν+άΝΘΡΩΠΟΣ
• TRANSSEXUAL ΒΗΜΑ
• DEON
• FLESH MACHINE
• 4GIRLS
• 10%, ΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΠΟΣΟΣΤΟ

Gay Sites

• www.10percent.gr
• www.gay.gr
• www.deon.gr

Βιβλιογραφία

1. American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders-Text revision (4^th ed.). Washington,DC: Author
2. American Psychological Association – APA. (2000). Guidelines for psychotherapy with lesbian, gay, and bisexual clients. American Psychologist 55(12), 1440-1451.
3. Bell, A. P. & Weinberg, M. S. (1978). Homosexualities: A study of diversity among men and women. New York,NY: Simon & Shuster.
4. Freud, S. (1903). Quoted in Die Zeit, Vienna, October 27, 1903, p. 5.
5. Freud, S. (1935). “Letter to an American mother,” reprinted in Ronald Bayer, Homosexuality and American psychiatry (1987, p. 27). Princeton:PrincetonUniversity Press.
6. Hancock, K. (2000). Lesbian, gay, and bisexual Lives: Basic issues in psychotherapy training and practice. In Greene, B. & Loom, G. L. (Eds.). Education, research, and practice in lesbian, gay, bisexual, and transgendered psychology: A resource manual. (2000).Thousand Oaks,CA: Sage Publications, Inc.
7. Greenberg, J. S., Bruess, C., & Haffner, D. W. (2002). Human sexuality.Boston,MA: Jones, andBartlett Publishers.
8. Kinsey, A. C., Pomeroy, W. B. & Martin, C. E. (1948). Sexual behavior in the human male. Philadelphia: Saunders.
9. Kinsey, A. C., Pomeroy, W. B. & Martin, C. E. (1953). Sexual behavior in the human female. Philadelphia: Saunders.
10. 10. Sexuality Information and Education Council of the United States(SIECUS). (1995). Position statement on sexual orientation.New York,NY: Author.
11. 11. Sexuality Information and Education Council of the United States(SIECUS). (1998). Sexual orientation and identity: Fact Sheet.New York,NY: Author.
12. Spiers, H., & Lynch, M. (1977). The gay rights Freud. Body Politic, 33, pp.8-18.
13. Λεξιλόγιο της Ψυχανάλυσης : J.Laplanche & J.-B.Pontalis
14. Synopsis of Psychiatry: H.I.Kaplac, B.J.Sandock, J.A.Grebb
15. «Σεξουαλικότητα(ες) στα χρόνια της αβεβαιότητας και του AIDS. Η νέα ερωτική σχέση Ελλήνων και Ευρωπαίων. Συγκριτική προσέγγιση» των Ν.Ιωαννίδη–Καπόλου –  Δημοσθένη Αγραφιώτη,
16. Le comportement sexuel de l’homme : Kinsey, Pomeroy, Martin
17. H μεταμόρφωση της οικειότητας. Σεξουαλικότητα, αγάπη και ερωτισμός στις μοντέρνες κοινωνίες, Anthony Giddens,
18. “Ομοφυλοφιλία – Καταπίεση και Απελευθέρωση” Ντένις Αλτμαν
19. Τα χίλια και ένα πρόσωπα του έρωτα : Μακ Ντούγκαλ, Τζόυς
20. Gay! Γιατί; Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας: Λαγουμίδου, Μαριάννα
21. Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα – Ο μύθος καταρρέει, Γεωργιάδης Άδωνις
22. Η σεξουαλική συμπεριφορά του ανθρώπου, Νίκος Βαιδάκης
23. Men like that: A Southern Queer History, John Howard,
24. Before the Closet: Same-Sex Love from Beowulf to Angels in America, Allen Frantzen, University of Chicago Press, 2000.
25. The Silence of Sodom: Homosexuality in Modern Cathlicism, Mark Jordan, University of Chicago Press, 2000.
26. American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders-Text revision (4^th ed.). Washington,DC: Author
27.  Black, J. & Underwood, J. (1998). Young, female and gay: Lesbian students and the school environment. Professional SchoolCounseling, 1(3), 15-20.
28. 28. Children’s National Medical Center-Children’s Hospital, WashingtonD.C.(2007). If you are concerned about your child’s gender behaviour: A guide for parents. Ανακτήθηκε 22 Μαρτίου, 2007 από http://www.dcchildrens.com/dcchildrens/about/subclinical/subneuroscience/subgender/guide.aspx.
29. Menvielle, E. J., & Tuerk, C. (2002). A support group for parents of gender-nonconforming boys. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry. 41(8), 1010-1013.
30. Crawford, N. (2003, Sept.). Understanding children’s atypical gender behavior. Monitor on Psychology, 34(8), 40-42.
31. Hancock, K. A. (2000). Lesbian, gay, and bisexual lives: Basic issues in psychotherapy, training and practice. Στο Greene, B. & Herek, G. M. (Series Eds.) & Greene, B. & Croom, G. L. (Vol. Eds.),Education, research, and practice in lesbian, gay, bisexual, and transgendered psychology: A resource manual: Vol. 5. Psychological perspectives on lesbian and gay issues. Thousand Oaks: Sage Publications.
32. Siegel, S. & Lowe, E. Jr. (1994). Uncharted lives: Understanding the life passages of gay men. New York, NY: Dutton.

2011

08/20

CATEGORY

Σχέσεις
Υγεία

Write comment